Het Leven van Jezus door E. G. White

zouden velen die door zelfzuchtige motieven gedreven werden, zich met hen verbonden hebben.
Toen hun Here veroordeeld werd in de rechtszaal, toen de menigte die Hem begroet had als hun
koning, Hem uitfloot en Hem bespotte, toen de honende menigte riep: “Kruisig Hem!” toen hun
aardse idealen teleurgesteld werden, zouden deze zelfzuchtigen, door hun trouw aan Jezus te
verbreken, over de discipelen een bitter, zwaar drukkend leed hebben gebracht naast hun eigen
smart en teleurstelling over het vergaan van hun innigste hoop. In dat uur van duisternis had het
voorbeeld van hen die zich van Hem afwendden, anderen kunnen meeslepen. Maar Jezus bracht
deze crisis tot stand, terwijl Hij nog door Zijn persoonlijke tegenwoordigheid het geloof van Zijn
trouwe volgelingen kon versterken.
Barmhartige Verlosser, Die, terwijl Hij volledig op de hoogte was van de ondergang die Hem
wachtte, op liefdevolle wijze de weg effende voor de discipelen, en hen voorbereidde op de alles
overtreffende beproeving en hen sterk maakte voor de laatste test!
Hoofdstuk 42—Overlevering
De Farizeeën en de schriftgeleerden, die Jezus op het Pascha verwachtten, hadden een val voor
Hem uitgezet. Maar Jezus, Die hun bedoelingen kende, was weggebleven van deze bijeenkomst.
“En de Farizeeën verzamelden zich bij Hem met sommigen van de schriftgeleerden”. Daar Hij niet
tot hen kwam, kwamen zij tot Hem. Een tijdlang had het geschenen alsof het volk van Galilea
Jezus zou aannemen als de Messias en dat de macht van de priesters in dat gebied verbroken zou
worden. De uitzending van de twaalven, die wees op de uitbreiding van het werk van Christus, en
de discipelen meer direct in conflict bracht met de rabbi’s, had opnieuw de naijver opgewekt van
de leiders van Jeruzalem. De spionnen die zij naar Kapernaüm zonden in het begin van Zijn
dienstwerk, en die hadden getracht de aanklacht van sabbatschennis tegen Hem in te brengen,
waren in verwarring gebracht; maar de rabbi’s waren vastbesloten hun plan ten uitvoer te brengen.
Nu werd er weer een groep afgevaardigd om Zijn bewegingen gade te slaan en de een of andere
beschuldiging tegen Hem te vinden.
Evenals tevoren was de basis van hun aanklacht Zijn veronachtzamen van de voorschriften van de
overlevering, die de wet Gods omgaven. Deze moesten de schijn hebben, te waken over het in acht
nemen van de wet, maar zij werden beschouwd heiliger te zijn dan de wet zelf. Wanneer zij in
botsing kwamen met de geboden die op Sinaï gegeven waren, gaf men de voorkeur aan de
rabbinale voorschriften.
Tot de inzettingen waarop de meeste nadruk gelegd werd, behoorde de ceremoniële reiniging. Een
verwaarlozen van de vormen die in acht genomen moesten worden, voordat men ging eten, werd
beschouwd als een afschuwelijke zonde, die zowel in deze wereld als in de volgende gestraft moest
worden, en het werd aangezien als een goede daad om de overtreder te doden.
248