Het Leven van Jezus door E. G. White

dat de Heiland Zijn zending openbaar zou maken; maar er werd geen woord gesproken, geen teken
gegeven. Jezus antwoordde niet op de aankondiging die de Doper van Hem gaf, maar Hij begaf
zich onder de discipelen van Johannes, zonder dat Hij uiterlijk blijk gaf van Zijn bijzondere werk
of maatregelen waardoor Hij Zelf zou opvallen.
De volgende dag ziet Johannes Jezus komen. Terwijl het licht van de heerlijkheid Gods op Hem
rust, strekt de profeet de handen uit, terwijl hij verklaart: “Zie, het Lam Gods, Dat de zonden der
wereld wegneemt. Deze is het, van Wie ik zeide: Na mij komt een Man Die vóór mij geweest is...
En zelf wist ik niet van Hem, maar opdat Hij aan Israël geopenbaard zou worden, daarom kwam
ik dopen met water... Ik heb aanschouwd, dat de Geest nederdaalde als een duif uit de hemel, en
Hij bleef op Hem. En ik kende Hem niet, maar Hij Die mij gezonden heeft om te dopen met water,
Die had tot mij gezegd: Op wie gij de Geest ziet nederdalen en op Hem blijven, Deze is het Die
met de Heilige Geest doopt. En ik heb gezien en getuigd dat Deze de Zoon van God is”.
Was dit de Christus? Met verbazing en verwondering keken de mensen naar Hem van Wie juist
verklaard was, dat Hij de Zoon van God was. Zij waren diep onder de indruk door de woorden van
Johannes. Hij had tot hen gesproken in de naam van God. Zij hadden dag in dag uit naar hem
geluisterd wanneer hij hen om hun zonden berispte, en de overtuiging dat hij door de hemel
gezonden was, was dagelijks sterker geworden. Maar wie was de Man Die groter was dan hij? In
Zijn kleding en gedrag was niets dat sprak van een hoge positie. Hij was kennelijk een eenvoudig
mens, evenals zijzelf gekleed in de eenvoudige kledij der armen.
Er waren in de menigte mensen die bij de doop van Christus de goddelijke heerlijkheid
aanschouwd hadden en de stem van God hadden gehoord. Maar sinds die tijd was het uiterlijk van
de Heiland zeer veranderd. Bij Zijn doop hadden ze gezien hoe Zijn gelaat veranderd werd door
het licht des hemels; nu bleek, vermoeid en uitgeteerd, werd Hij alleen door Johannes de Doper
herkend.
Maar toen de mensen Hem aanzagen, zagen ze een gelaat waarop goddelijk mededogen vermengd
was met bewuste macht. Iedere blik van de ogen, iedere trek van het aangezicht werd getekend
door nederigheid en drukte onuitsprekelijke liefde uit. Hij scheen omgeven te zijn door een
atmosfeer van geestelijke invloed. Terwijl Zijn optreden vriendelijk en bescheiden was, gaf Hij
toch de mensen een indruk van macht die verborgen was, maar niet volkomen verborgen kon
blijven. Was Deze Degene op Wie Israël zolang gewacht had?
Jezus kwam in armoede en vernedering, opdat Hij zowel ons Voorbeeld als onze Verlosser zou
kunnen zijn. Wanner Hij verschenen zou zijn met koninklijke pracht en praal, hoe had Hij dan
anderen nederigheid kunnen leren? Hoe had Hij dan zulke scherpe waarheden naar voren kunnen
brengen als Hij in de Bergrede predikte? Waar zou dan de hoop van de geringen in deze wereld
gebleven zijn, wanneer Jezus als koning onder de mensen was komen wonen?
74