Het Leven van Jezus door E. G. White

Indien de discipelen geloofden in deze levende verbinding tussen de Vader en de Zoon, zou hun
geloof hen niet verlaten, wanneer ze het lijden en sterven van Christus zagen om een
verlorengaande wereld te redden. Christus trachtte hen af te brengen van hun kleingeloof tot de
ervaring die zij zouden kunnen ontvangen wanneer zij waarlijk beseften wie Hij was — God in
het menselijk vlees. Hij verlangde, dat zij zouden inzien dat hun geloof tot God moest leiden en
daar verankerd moest zijn. Hoe ernstig en volhardend trachtte onze barmhartige Heiland Zijn
discipelen voor te bereiden op de storm van verleiding, die spoedig over hen zou losbarsten! Hij
wilde, dat ze met Hem in God geborgen waren.
Terwijl Christus deze woorden uitsprak, straalde de heerlijkheid Gods van Zijn gelaat, en alle
aanwezigen gevoelden een heilig ontzag, terwijl ze met gespannen aandacht naar Zijn woorden
luisterden. Hun harten werden met meer beslistheid op Hem gericht, en terwijl ze in groter liefde
tot Christus werden getrokken, werden ze ook tot elkander gebracht. Zij gevoelden dat de hemel
zeer nabij was, en dat de woorden waarnaar zij luisterden, voor hen een boodschap waren van hun
hemelse Vader.
“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u”, vervolgde Christus, “wie in Mij gelooft, de werken die Ik doe,
zal hij ook doen”. De Heiland verlangde zeer, dat Zijn discipelen zouden begrijpen met welk doel
Zijn goddelijkheid verenigd was met de menselijke natuur. Hij kwam naar de wereld om de
heerlijkheid Gods te openbaren, opdat de mens door de vernieuwende kracht daarvan zou worden
verheven. God werd in Hem geopenbaard, opdat Hij in hen geopenbaard zou worden. Jezus
openbaarde geen eigenschappen en gebruikte geen krachten die de mensen door het geloof in Hem
niet kunnen bezitten. Zijn volmaakte menselijke natuur kunnen al Zijn volgelingen bezitten, indien
zij zich aan God willen onderwerpen zoals Hij dat deed.
”En grotere nog dan deze, want Ik ga tot de Vader”. Hiermee bedoelde Christus niet dat de werken
van de discipelen van een meer verheven aard zouden zijn dan de Zijne, maar dat de omvang
daarvan groter zou zijn. Hij sprak niet alleen over het doen van wonderen, maar over alles wat zou
plaatsvinden door de invloed van de Heilige Geest.
Na de hemelvaart van de Here beseften de discipelen de vervulling van Zijn belofte. De tonelen
van kruisiging, opstanding en hemelvaart van Christus waren een levende werkelijkheid voor hen.
Zij zagen dat de profetieën letterlijk waren vervuld. Zij onderzochten de Schriften, en namen
datgene wat daarin werd geleerd, aan met een geloof en een zekerheid die tevoren niet waren
gekend. Zij wisten dat de goddelijke Leraar alles was waarop Hij aanspraak had gemaakt. Wanneer
zij spraken over hun ervaring en de liefde van God prezen, werden de harten der mensen verzacht
en onderworpen, en grote scharen geloofden in Jezus.
De belofte die de Heiland aan Zijn discipelen gaf, is ook een belofte aan Zijn gemeente in de laatste
tijd. Het was niet Gods bedoeling, dat Zijn heerlijk plan om de mensen te verlossen slechts geringe
gevolgen zou hebben. Allen die aan het werk gaan en niet vertrouwen in wat zij zelf kunnen doen,
maar in wat God voor en door hen kan doen, zullen voorzeker de vervulling van Zijn belofte zien.
“Grotere nog dan deze”, verklaarde Hij, “want Ik ga tot de Vader”.
430