Het Leven van Jezus door E. G. White

onderscheidingsvermogen te scheppen wat hem in staat zou stellen de noodzaak te zien van
toewijding des harten en christelijke goedheid. Hij verlangde in hem een nederig en berouwvol
hart te zien, dat zich bewust was van de verhevenste liefde die wij God moeten geven, en dat zijn
gebreken verborg in de volmaaktheid van Christus.
Jezus zag in deze overste juist de hulp die Hij nodig had, indien de jongeman met Hem wilde
samenwerken in het werk des behouds. Indien hij zich onder de leiding van Christus wilde stellen,
zou hij een macht ten goede zijn. In opmerkelijke mate zou de overste Christus hebben kunnen
vertegenwoordigen; immers hij bezat geschikte eigenschappen, die, indien hij met de Heiland
verbonden werd, hem in staat zouden stellen een kracht Gods onder de mensen te worden. Christus,
Die zijn karakter doorgrondde, had hem lief. Liefde voor Christus ontwaakte in het hart van de
overste; want liefde verwekt liefde. Jezus wilde hem gaarne zien als Zijn medewerker. Hij
verlangde hem aan Zichzelf gelijk te maken, een spiegel waarin het beeld Gods zou worden
weerkaatst. Hij verlangde de uitnemendheid van zijn karakter te ontwikkelen, en het te heiligen
voor de dienst van de Meester. Indien de overste zich toen aan Christus zou hebben gegeven, zou
hij in de atmosfeer van Zijn tegenwoordigheid zijn gegroeid. Indien hij deze keus had gedaan, hoe
anders zou dan zijn toekomst zijn geweest!
”Eén ding ontbreekt u”, zei Jezus. “Indien gij volmaakt wilt zijn, ga heen, verkoop uw bezit en
geef het aan de armen, en gij zult een schat in de hemelen hebben, en kom hier, volg Mij”. Christus
kende het hart van de overste. Slechts één ding ontbrak hem, maar dat was een uiterst belangrijk
grondbeginsel. Hij had behoefte aan de liefde Gods in zijn ziel. Dit gebrek zou, indien er niet in
werd voorzien, noodlottig voor hem blijken te zijn; zijn gehele natuur zou erdoor worden
verdorven. Door daaraan toe te geven, zou zijn zelfzucht toenemen. Om de liefde van God te
kunnen ontvangen, moest zijn ontzettende zelfingenomenheid worden prijsgegeven.
Christus stelde deze man op de proef. Hij deed een beroep op hem om te kiezen tussen de hemelse
schat en wereldse grootheid. De hemelse schat was hem verzekerd, wanneer hij Christus wilde
volgen. Maar zijn eigen ik moest zich overgeven; zijn wil moest onder de heerschappij van
Christus worden geplaatst. De ware heiligheid van God werd aan de jonge overste aangeboden.
Hij had het voorrecht een zoon van God te worden, en een medeërfgenaam met Christus van de
hemelse schat. Maar hij moest het kruis opnemen, en de Heiland volgen op het pad der
zelfverloochening.
De woorden van Christus tot de overste waren wel de uitnodiging: “Kiest dan heden wie gij dienen
zult”. De keuze werd aan hem overgelaten. Jezus haakte naar zijn bekering. Hij had hem de zieke
plek in zijn karakter aangetoond, en met welk een innige belangstelling zag Hij uit naar de
beslissing, terwijl de jongeman de vraag overwoog! Indien hij zou besluiten Christus te volgen,
moest hij in alles Zijn woorden gehoorzamen. Hij zou zich van zijn eerzuchtige plannen moeten
afwenden. Met welk een ernstig, angstig verlangen, met welk een zielehonger zag de Heiland de
jongeman aan, hopend dat hij aan de uitnodiging van de Geest van God gehoor zou geven!
331