Het Leven van Jezus door E. G. White

met hem besmet te worden — “Gij zijt geheel in zonden geboren, en wilt gij ons leren?”66 en op
deze wijze wierpen zij hem uit.
Jezus hoorde wat zij gedaan hadden; en toen Hij de man kort daarna aantrof, zei Hij: “Gelooft gij
in de Zoon des mensen?” Voor de eerste maal keek de blinde man in het gelaat van Hem Die hem
genezen had. Voor de Raad had hij gezien hoe zijn ouders bezorgd en ontsteld waren; hij had naar
de vertoornde gezichten van de rabbi’s gekeken; nu rustten zijn ogen op het liefderijke, vredige
gelaat van Jezus. Reeds had hij, tegen een hoge prijs, Hem erkend als een afgezant van de
goddelijke macht; nu werd hem een hogere openbaring geschonken.
Op de vraag van de Heiland: “Gelooft gij in de Zoon des mensen?”68 antwoordde de blinde met
de vraag: “Wie is Hij, Here, dat ik in Hem moge geloven?” En Jezus zeide: “Gij hebt Hem niet
slechts gezien, maar Die met u spreekt, Die is het”. De man wierp zich in aanbidding aan de voeten
van de Heiland. Niet alleen was zijn natuurlijk gezichtsvermogen aan hem teruggegeven, maar
ook de ogen van Zijn begripsvermogen waren geopend. Christus was geopenbaard aan zijn ziel,
en hij nam Hem aan als de Gezondene Gods.
Een groepje Farizeeën was naderbij gekomen, en toen Jezus hen zag, dacht Hij aan de tegenstelling
die zich steeds openbaart in de uitwerking van Zijn woorden en werken. Hij zei: “Tot een oordeel
ben Ik in deze wereld gekomen, opdat wie niet zien, zien mogen, en wie zien, blind worden”.
Christus was gekomen om de ogen van de blinden te openen, om licht te geven aan hen die in
duisternis vertoeven. Hij had verklaard, dat Hij het Licht der wereld was, en het wonder, zojuist
verricht, was een getuigenis van Zijn zending. De mensen die de Heiland aanschouwden bij Zijn
komst, werden begunstigd met een vollediger openbaring van de goddelijke tegenwoordigheid dan
de wereld ooit te voren had mogen zien. De kennis van God werd op volkomener wijze
geopenbaard. Maar juist in deze openbaring kwam een oordeel over de mensen. Hun karakter werd
beproefd, hun bestemming werd bepaald.
De openbaring van de goddelijke kracht, die aan de blinde man zowel het natuurlijke als het
geestelijke gezichtsvermogen had geschonken, had de Farizeeën in nog diepere duisternis
achtergelaten. Sommigen van Zijn toehoorders, die voelden, dat de woorden van Christus op hen
van toe-passing waren, vroegen: “Zijn wij soms ook blind?” Jezus antwoordde: “Indien gij blind
waart, zoudt gij geen zonden hebben”. Indien God het voor u onmogelijk had gemaakt om de
waarheid te kennen, zou uw onwetenheid geen schuld ten gevolge hebben. “Maar nu zegt gij: wij
zien”. U meent, dat u in staat bent om te zien, en verwerpt het enige middel waardoor u ziende
kunt worden. Tot allen die hun nood beseffen, kwam Christus met oneindige hulp. Maar de
Farizeeën wilden niet belijden dat zij iets nodig hadden; zij weigerden tot Christus te komen, en
daarom werden zij in blindheid gelaten — een blindheid waaraan zijzelf schuldig waren. Jezus zei:
“Daarom blijft uw zonde”.
304