Het Leven van Jezus door E. G. White

Hoofdstuk 55—Niet met uiterlijke vertoning
Sommigen van de Farizeeën waren tot Jezus gekomen met de vraag, “wanneer het koninkrijk Gods
komen zou”. Meer dan drie jaren waren voorbijgegaan sinds Johannes de Doper de boodschap
bracht die als de roep van een bazuin over het land had geschald: “Het koninkrijk der hemelen is
nabij gekomen”. En nog zagen deze Farizeeën geen teken van de oprichting van het koninkrijk.
Velen van hen die Johannes hadden verworpen en bij iedere stap Jezus hadden tegengewerkt,
deden het voorkomen, alsof Zijn zending had gefaald. Jezus antwoordde: “Het rijk Gods komt niet
met uiterlijke vertoning”; “ook zal men niet zeggen: zie, hier is het, of daar! Want zie, het
koninkrijk Gods is bij u”. Het koninkrijk Gods begint in het hart. Kijk niet hier of daar uit naar
uiterlijke tekenen van aardse macht om de komst van het koninkrijk te kenmerken.
”Er zullen dagen komen”, zei Hij tot Zijn discipelen, “dat gij zult begeren één der dagen van de
Zoon des mensen te zien en gij die niet zult zien”. Omdat Mijn zending niet gepaard gaat met
werelds vertoon, bestaat het gevaar, dat u de heerlijkheid daarvan niet zult opmerken. U beseft niet,
hoe groot uw voorrecht is, dat ge Hem onder u hebt, Die, ofschoon gehuld in menselijke gedaante,
het leven en het licht der mensen is. De dagen zullen komen, dat u met verlangen zult terugblikken
op de gelegenheden die u nu hebt om te wandelen en te spreken met de Zoon van God.
Vanwege hun zelfzucht en aardsgezindheid konden zelfs de discipelen van Jezus niet de geestelijke
heerlijkheid begrijpen die Hij aan hen trachtte te openbaren. Pas na de hemelvaart van Christus,
toen Hij tot de Vader was gegaan, en na de uitstorting van de Heilige Geest op de gelovigen,
waardeerden de discipelen volkomen het karakter en de zending van de Heiland. Nadat zij de doop
van de Geest ontvangen hadden, begonnen zij te beseffen, dat zij in de tegenwoordigheid waren
geweest van de Here der heerlijkheid. Toen de woorden van Christus hun in herinnering werden
gebracht, werd hun geest geopend om de profetieën te verstaan, en de wonderen die Hij had
verricht, te begrijpen. De wonderen van Zijn leven gingen aan hun geestesoog voorbij, en zij waren
als mensen die uit een droom waren ontwaakt. Zij beseften: “Het Woord is vlees geworden en het
heeft onder ons gewoond en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als van de
Eniggeborene des Vaders, vol van genade en waarheid”. Christus was werkelijk van God
neergedaald naar een zondige wereld om de gevallen zonen en dochters van Adam te redden. De
discipelen schenen zichzelf nu van veel minder belang toe dan voordat zij dit hadden beseft. Zij
werden het nooit moede Zijn woorden en werken te verhalen. Zijn lessen, die zij slechts vaag
hadden begrepen, kwamen nu als een nieuwe openbaring tot hen. De Schriften werden voor hen
als een nieuw boek.
Toen de discipelen de profetieën die getuigden van Christus, onderzochten, werden zij in
gemeenschap gebracht met de Godheid, en zij leerden van Hem Die was opgevaren naar de hemel,
hoe zij het werk dat Hij op aarde was begonnen, moesten voltooien. Zij erkenden het feit, dat in
Hem een kennis was die geen mens, zonder hulp van goddelijke macht, kon bevatten. Zij hadden
de hulp nodig van Hem over Wie koningen, profeten en rechtvaardige mensen tevoren hadden
gesproken. Met verbazing lazen en herlazen zij de profetische beschrijvingen van Zijn karakter en
werk. Hoe vaag hadden zij de geschriften der profeten verstaan! Hoe traag waren zij geweest in
323