Het Leven van Jezus door E. G. White

patriarchen en profeten geleerd hadden, en de Schriften kwamen tot de mensen als een nieuwe
openbaring. Nooit tevoren hadden Zijn toehoorders zulk een diepe betekenis in het Woord van
God gevonden.
Jezus kwam de mensen tegemoet op hun eigen terrein, als Iemand Die op de hoogte was van hun
verwarring. Hij maakte de waarheid duidelijk door haar op de meest rechtstreekse en eenvoudigste
manier naar voren te brengen. Zijn taal was zuiver, verfijnd en helder als een vlietende stroom.
Zijn stem klonk als muziek in de oren van hen die geluisterd hadden naar de eentonige stemmen
van de rabbi’s. Maar hoewel Zijn leer eenvoudig was, sprak Hij als iemand met gezag. Dit kenmerk
maakte Zijn leer geheel verschillend van alle andere. De rabbi’s spraken twijfelend en aarzelend,
alsof men de Schriften zó zou kunnen verklaren, dat ze het óf het ene óf precies het
tegenovergestelde betekenden. De toehoorders geraakten dagelijks meer in onzekerheid. Maar
Jezus leerde dat de Schriften een onbetwistbaar gezag bezitten. Wat Zijn onderwerp ook was, het
werd naar voren gebracht met kracht, alsof Zijn woorden niet bestreden konden worden.
Toch was Hij eerder ernstig dan heftig. Hij sprak als iemand die een bepaald doel wil bereiken.
Hij bracht de werkelijkheden van de eeuwige wereld naar voren. In ieder onderwerp werd God
geopenbaard. Jezus trachtte de ban van verdwazing die de mensen in aardse dingen gevangen
houdt, te verbreken. Hij bracht de dingen van dit leven in hun juiste houding als ondergeschikt aan
de dingen van eeuwig gewicht; maar Hij ontkende het belang ervan niet. Hij leerde dat hemel en
aarde met elkaar verbonden zijn, en dat kennis van de goddelijke waarheid de mens waarlijk bereid
maakt om zijn plichten in het dagelijks leven beter te vervullen. Hij sprak als Iemand Die
vertrouwd was met de hemel, Die Zich bewust was van Zijn verhouding tot God, maar toch Zijn
eenheid met ieder lid van het menselijke geslacht erkende.
Zijn genadeboodschappen verschilden naar gelang van Zijn toehoorders. Hij wist, hoe “met het
woord de moede te ondersteunen”, want genade was op Zijn lippen uitgegoten, zodat Hij de
schatten der waarheid op de aantrekkelijkste manier aan de mensen zou kunnen mededelen. Hij
bezat tact om bevooroordeelde geesten tegemoet te treden en te verrassen met illustraties die hun
aandacht in beslag namen. Door middel van het voorstellingsvermogen bereikte Hij het hart. Zijn
voorbeelden nam Hij uit het dagelijks leven, en hoewel ze eenvoudig waren, bevatten ze een
wonderlijk diepe betekenis. De vogelen des hemels, de lelies op het veld, het zaad, de herder en
zijn schapen met deze onderwerpen illustreerde Christus eeuwige waarheid; en steeds daarna,
wanneer Zijn toehoorders weer eens die dingen in de natuur zagen, dachten ze terug aan Zijn
woorden. Christus’ voorbeelden waren een voortdurende herhaling van Zijn lessen.
Christus vleide de mensen nooit. Hij sprak nimmer over iets dat hun inbeelding of fantasie zou
kunnen opwekken, en Hij prees hen ook niet om hun pientere verzinsels; maar mensen die diep en
onbevooroordeeld nadachten, namen Zijn leer aan en ontdekten dat hun wijsheid daardoor
bevestigd werd. Zij verbaasden zich over de geestelijke waarheid, die in de meest eenvoudige taal
tot uitdrukking gebracht werd. De mensen die de beste opleiding genoten hadden, werden
aangetrokken door Zijn woorden, en de ongeletterden trokken er steeds voordeel uit. Hij had een
150