Het Leven van Jezus door E. G. White

zouden worden of zelfs het oog zou worden uitgerukt om het lichaam van de dood te redden,
hoeveel te ernstiger zouden wij het moeten menen in het afleggen van de zonde, die dood brengt
aan de ziel!
In de tempeldienst werd aan iedere offerande zout toegevoegd. Dit betekende, evenals het offeren
van wierook, dat alleen de gerechtigheid van Christus de dienst aanvaardbaar kon maken voor God.
Doelende op dit gebruik zei Jezus: “Iedere offerande zal met zout gezouten worden”.24 “Hebt zout
in uzelf en houdt vrede onder elkander”. Allen die zichzelf zullen stellen “tot een levend, heilig en
Gode welgevallig offer”, moeten het reddende zout, de gerechtigheid van onze Verlosser,
ontvangen. Dan worden zij “het zout der aarde”, door het kwaad onder de mensen te beteugelen
zoals zout bederf tegengaat. Maar indien het zout zijn kracht verloren heeft, indien wij alleen
belijden vroom te zijn, zonder de liefde van Christus te hebben, dan is er geen macht om het goede
te doen. Het leven kan geen reddende invloed uitoefenen op de wereld. Uw energie en werkkracht
bij het opbouwen van Mijn koninkrijk, zegt Jezus, zijn afhankelijk van de vraag of u Mijn Geest
ontvangen hebt. U moet deel hebben aan Mijn genade, om een reuk des levens ten leven te zijn.
Dan zal er geen afgunst zijn, geen zoeken van zichzelf, geen verlangen naar de hoogste plaats. U
zult die liefde hebben die niet eigen rijkdom zoekt, maar die van een ander.
Laat de berouwvolle zondaar zijn ogen richten op “het Lam Gods, Dat de zonde der wereld
wegneemt”; en wanneer hij op Hem ziet, wordt hij veranderd. Zijn vrees wordt veranderd in
vreugde, zijn twijfel in hoop. Er ontstaat dankbaarheid. Het stenen hart wordt verbroken. Een
vloedgolf van liefde stroomt de ziel binnen. Christus is in hem een bron van water, opspringende
ten eeuwigen leven. Wanneer we zien hoe Jezus, een Man van Smarten en vertrouwd met ziekte,
arbeidt om het verlorene te redden, geminacht, gehoond, bespot, gedreven van stad tot stad totdat
Zijn zending vervuld was, wanneer we Hem zien in Gethsémane, terwijl Hij grote druppels bloed
zweet, en aan het kruis, waar Hij sterft in zielestrijd — wanneer wij dit zien, zal ons eigen ik niet
langer schreeuwen om erkend te worden. Wanneer we op Jezus zien, zullen we ons schamen over
onze koelheid, onze traagheid, onze zelfzucht. Wij zullen gewillig zijn iets of niets te wezen, opdat
wij met ons hart de Meester kunnen dienen. Wij zullen vol vreugde het kruis achter Jezus dragen,
beproevingen doorstaan, schande en vervolging verdragen om Zijnentwille.
“Wij, die sterk zijn, moeten de gevoeligheden der zwakken verdragen en niet onszelf behagen”.
Geen ziel die in Christus gelooft, mag gering geacht worden, hoewel zijn geloof zwak mag zijn,
en zijn voetstappen wankel als die van een kind. Door alles wat ons gegeven is boven een ander
— hetzij door opvoeding en beschaving, karakteradel, christelijke opleiding, godsdienstige
ervaring — staan wij in de schuld bij hen die minder begenadigd zijn; en voor zover dat in onze
macht ligt, moeten we hen dienen. Indien wij sterk zijn, moeten wij de handen van de zwakken
omhoog houden. Engelen der heerlijkheid, die altijd het gelaat van de Vader in de hemel
aanschouwen, verheugen zich erover, dat ze Zijn kleinen kunnen dienen. Bevende zielen, die vele
afkeurenswaardige karaktereigenschappen bezitten, zijn hun in het bijzonder toevertrouwd.
Engelen zijn steeds daar waar zij het meest nodig zijn, bij hen die de moeilijkste strijd met zichzelf
te strijden hebben en wier omgeving hen het meest ontmoedigt. En in dit dienstwerk zullen de
ware volgelingen van Christus medewerken.
280