Het Leven van Jezus door E. G. White

er niet waren geweest, zou Jezus niet in leven zijn gebleven om aan het kruis van Golgotha te
worden genageld. Hij zou voor de ogen van Zijn rechters in stukken zijn gescheurd, indien het
Romeinse gezag niet tussenbeide was gekomen, en met wapengeweld de gewelddaden van het
gespuis had bedwongen.
Heidense mannen waren vertoornd over de ruwe behandeling van iemand tegen wie niets was
bewezen. De Romeinse hoofdlieden verklaarden, dat de Joden, door een doodvonnis uit te spreken
over Jezus, de Romeinse macht schonden, en dat het zelfs tegen de Joodse wet was om een man te
veroordelen op zijn eigen getuigenis. Deze tussenkomst bracht een ogenblik van adempauze in de
gebeurtenissen; maar de Joodse leiders waren als dood waar het medelijden en schaamte betrof.
Priesters en oversten vergaten de waardigheid van hun ambt, en beschimpten de Zoon van God
met lelijke woorden. Zij hoonden Hem vanwege Zijn afkomst. Zij verklaarden dat Zijn
aanmatiging, Zich de Messias te noemen, maakte, dat Hij de meest schandelijke dood verdiende.
De meest liederlijke mensen begonnen de Heiland op een schandelijke wijze te grieven. Een oud
kleed werd over Zijn hoofd geworpen, en Zijn kwelgeesten sloegen Hem in het gelaat, zeggende:
“Profeteer ons, Christus, wie is het, die U geslagen heeft?”36 Toen het kleed weggenomen was,
spuwde een snoodaard Hem in het gelaat.
De engelen van God schreven getrouw iedere beledigende blik, woord en daad tegen hun geliefde
Meester op. Eenmaal zullen de gemene lieden, die spotten en spuwden in het kalme, bleke gelaat
van Christus, dat gelaat in zijn heerlijkheid aanschouwen, wanneer het zal stralen, helderder dan
de zon.
Hoofdstuk 76—Judas
De geschiedenis van Judas toont ons het droevige einde van een leven dat door God geëerd had
kunnen worden. Zou Judas zijn gestorven vóór zijn laatste reis naar Jeruzalem, dan zou hij
beschouwd zijn als een man die een plaats onder de twaalven waard was, als één die zeer gemist
zou worden. De afschuw die hem door de eeuwen heen heeft gevolgd, zou niet hebben bestaan,
als het niet was om de eigenschappen die aan het einde van zijn geschiedenis werden geopenbaard.
Maar het was met een bedoeling dat zijn karakter voor de wereld werd openbaar gemaakt. Het
moest een waarschuwing zijn voor allen die, evenals hij, aan heilige zaken hun toevertrouwd,
verraad zouden plegen.
Kort voor het Pascha had Judas zijn overeenkomst met de priesters om Jezus in hun handen over
te leveren, hernieuwd. Er was toen afgesproken, dat de Heiland op één van de plaatsen waar Hij
Zich gewoonlijk afzonderde voor meditatie en gebed, zou worden gegrepen. Sinds het feestmaal
in het huis van Simon had Judas de gelegenheid gehad om na te denken over de daad die hij was
overeengekomen om uit te voeren, maar zijn opzet was niet veranderd. Voor dertig zilverlingen
— de prijs voor een slaaf — gaf hij de Here der heerlijkheid over aan schande en dood.
461