Het Leven van Jezus door E. G. White

ondersteunen. Toen Christus kwam op een wijze die tegengesteld was aan hun verwachtingen,
wilden ze Hem niet aannemen; en om zichzelf te rechtvaardigen, trachtten ze te bewijzen, dat Hij
een bedrieger was. Toen ze eenmaal hun voeten op dat pad gezet hadden, was het gemakkelijk
voor Satan om hun tegenstand tegen Christus sterker te maken. Juist de woorden die aangenomen
hadden moeten worden als een bewijs voor Zijn goddelijkheid, werden tégen Hem uitgelegd. Op
deze wijze veranderden ze de waarheid Gods in een leugen, en hoe meer rechtstreeks de Heiland
tot hen sprak in Zijn genadewerken, des te vastberadener weerstonden ze het licht.
Jezus zei: “Eer van mensen behoef Ik niet”.36 Hij verlangde niet de protectie van het Sanhedrin,
niet hun goedkeuring. Hun bijval zou Hem niet eren. Hij was bekleed met de eer en het gezag van
de Hemel. Indien Hij dat gewenst had, zouden de engelen gekomen zijn om Hem eer te bewijzen;
de Vader zou wederom getuigd hebben van Zijn goddelijkheid. Maar ter wille van henzelf, ter
wille van het volk waarvan zij de leiders waren, verlangde Hij dat de Joodse leiders Zijn karakter
zouden opmerken en de zegeningen zouden ontvangen, waartoe Hij gekomen was voor hen.
“Ik ben gekomen in de naam Mijns Vaders, en gij neemt Mij niet aan; indien een ander komt in
zijn eigen naam, die zult gij aannemen.37 Jezus kwam op gezag van God, Hij droeg Zijn beeld,
vervulde Zijn Woord, en zocht Zijn eer; toch werd Hij niet aangenomen door de leiders van Israël;
maar wanneer er anderen zouden komen die het karakter van Christus zouden voorwenden maar
die aangedreven werden door hun eigen wil en die hun eigen eer zochten, die zouden aangenomen
worden. En waarom? Omdat hij die zijn eigen eer zoekt, een beroep doet op het verlangen naar
zelfverheffing in anderen. Aan een dergelijk beroep konden de Joden gehoor geven. Ze zouden de
valse leraar ontvangen omdat hij hun trots vleide door zijn goedkeuring te hechten aan hun
geliefkoosde meningen en overleveringen. Maar de leer van Christus kwam niet overeen met hun
ideeën. Deze leer was geestelijk en verlangde zelfopoffering; daarom wilden ze die niet aannemen.
Ze kenden God niet, en voor hen was Zijn stem, die sprak door Christus, de stem van een
vreemdeling.
Herhaalt zich datzelfde niet in onze tijd? Zijn er niet velen, zelfs godsdienstige leiders, die hun
harten verharden tegen de Heilige Geest, waardoor ze het ónmogelijk maken de stem van God te
herkennen? Ver-werpen zij niet het Woord van God, om zich te kunnen vasthouden aan hun eigen
overleveringen?
“Indien gij Mozes geloofdet”, zei Jezus, “zoudt gij ook Mij geloven, want hij heeft van Mij
geschreven. Maar indien gij zijn geschriften niet gelooft, hoe zult gij Mijn woorden geloven?”38
Het was Christus Die door Mozes tot Israël had gesproken. Indien zij geluisterd hadden naar de
goddelijke stem die door hun grote leider sprak, zouden ze die stem herkend hebben in hetgeen
Christus leerde. Indien zij Mozes geloofd hadden, zouden ze Hem geloofd hebben van wie Mozes
schreef.
Jezus wist dat de priesters en de rabbi’s vastbesloten waren Hem het leven te benemen; toch
verklaarde Hij hen duidelijk Zijn eenheid met de Vader en Zijn verhouding tot de wereld. Zij zagen
dat hun tegenstand tegen Hem niet te verontschuldigen was, maar hun moordzuchtige haat werd
125