Het Leven van Jezus door E. G. White

en in hun gedachten werden de geestelijke ervaringen van die dag voorgoed verbonden met de
schoonheid van berg en dal en meer.
Jezus had Zijn discipelen geroepen om hen te kunnen uitzenden als Zijn getuigen, ten einde aan
de wereld te verkondigen wat zij van Hem gezien en gehoord hadden. Hun ambt was het
belangrijkste waartoe menselijke wezens ooit geroepen zijn en werd alleen in belangrijkheid
overtroffen door het werk van Christus Zelf. Zij zouden met God moeten samenwerken voor de
redding van de wereld. Zoals in het Oude Testament de twaalf aartsvaders staan als
vertegenwoordigers van Israël, zou zouden de twaalf apostelen moeten staan als
vertegenwoordigers van de evangeliegemeente.
De Heiland kende het karakter van de mannen die Hij gekozen had; al hun zwakheden en
dwalingen stonden Hem voor ogen; Hij kende de gevaren waarmee zij te kampen zouden krijgen,
de verantwoordelijkheid die op hen zou rusten; en Zijn hart was vervuld met medelijden jegens
deze uitverkorenen. Hij bracht de gehele nacht door in gebed voor hen, terwijl zij sliepen aan de
voet van de berg. Bij het krieken van de dag riep Hij hen tot Zich, want Hij had hun iets belangrijks
mede te delen.
Deze discipelen waren reeds enige tijd met Jezus verbonden geweest in actieve arbeid. Johannes
en Jacobus, Andreas en Petrus, met Filippus, Nathanaël en Mattheüs, waren nauwer met Hem
verbonden geweest dan de anderen, en waren van meer van Zijn wonderen getuigen geweest.
Petrus, Jacobus en Johannes hadden een nog nauwer contact met Hem. Zij waren bijna voortdurend
met Hem, zagen Zijn wonderen en hoorden Zijn woorden. Johannes werd nog meer vertrouwd met
Jezus, zodat hij onderscheiden werd als degene die door Jezus geliefd was. De Heiland had hen
allen lief, maar Johannes had de meest ontvankelijke geest. Hij was jonger dan de anderen, en met
een meer kinderlijk vertrouwen opende hij zijn hart voor Jezus. Op deze wijze leefde hij meer met
Christus mee en door hem werd het diepste geestelijk onderwijs van de Heiland aan de mensen
meegedeeld.
Aan het hoofd van een van de groepen waarin de discipelen verdeeld werden, staat de naam van
Filippus. Hij was de eerste discipel aan wie Jezus het duidelijke bevel “Volg Mij” had gegeven.
Filippus kwam uit Bethsaïda, de stad van Andreas en Petrus. Hij had geluisterd naar de woorden
van Johannes de Doper, en had gehoord hoe deze Christus aanwees als het Lam Gods. Filippus
was iemand die oprecht naar de waarheid zocht, maar hij was traag van hart om te geloven. Hoewel
hij zich bij Christus gevoegd had, gaf de manier waarop hij over Hem tot Nathanaël sprak, blijk
dat hij niet volledig overtuigd was van de goddelijkheid van Jezus. Hoewel Christus door de stem
uit de hemel bekendgemaakt was als de Zoon van God, was Hij voor Filippus “Jezus, de zoon van
Jozef uit Nazareth”. Op een andere keer, bij de spijziging van de vijfduizend, kwam Filippus’
gebrek aan geloof voor de dag. Om hem op de proef te stellen, vroeg Jezus: “Waar zullen wij brood
kopen, dat dezen kunnen eten?” Het antwoord van Filippus was ongelovig: “Tweehonderd
schellingen brood is voor dezen niet genoeg, als ieder een kleine hoeveelheid zal krijgen”. Jezus
was bedroefd. Hoewel Filippus Zijn werken had gezien en Zijn kracht had gevoeld, bezat hij toch
geen geloof. Toen de Grieken aan Filippus vragen stelden omtrent Jezus, greep hij niet de
gelegenheid aan, hen aan de Heiland voor te stellen, maar hij ging het Andreas vertellen. En in die
178