Het Leven van Jezus door E. G. White

En nu Hij de voeten der discipelen had gewassen, zei Hij: “Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat
ook gij doet gelijk Ik u gedaan heb”. Met deze woorden gebood Christus hun niet alleen de
gastvrijheid te beoefenen. Hiermee werd méér bedoeld dan het wassen van de voeten van hun
gasten om het stof van de reis te verwijderen. Christus stelde hier een godsdienstige handeling in.
Door de daad van onze Here werd deze nederige dienst gemaakt tot een gewijde instelling. Deze
instelling moest door de discipelen in acht worden genomen, opdat zij voortdurend Zijn lessen in
nederigheid en dienstbetoon in gedachten zouden houden.
Deze instelling is de door Christus aangewezen voorbereiding voor de dienst van het Avondmaal.
Terwijl trots, onenigheid en het strijden om de eerste plaats worden gekoesterd, kan het hart niet
in gemeenschap met Christus treden. We zijn niet gereed de gemeenschap met Zijn lichaam en
bloed te ontvangen. Daarom heeft Jezus de gedachtenis aan Zijn nederigheid ingesteld, deze eerst
in acht te nemen.
Als zij tot deze instelling komen, moeten de kinderen Gods terugdenken aan de woorden van de
Here van leven en heerlijkheid: “Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb? Gij noemt Mij Meester en Here,
en gij zegt dat terecht, want Ik ben het. Indien nu Ik, uw Here en Meester, u de voeten gewassen
heb, behoort ook gij elkander de voeten te wassen; want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat
ook gij doet gelijk Ik u gedaan heb. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, een slaaf staat niet boven zijn
heer, noch een gezant boven zijn zender. Indien gij dit weet, zalig zijt gij, als gij het doet”. In de
mens woont die neiging zichzelf hoger te achten dan zijn broeder, om voor zichzelf te werken, om
te streven naar de hoogste positie; en dikwijls heeft dit boze gevoelens en een bittere geest tot
gevolg. De instelling die aan het Avondmaal des Heren voorafgaat, is bedoeld om de
misverstanden uit de weg te ruimen, de mens van zijn zelfzucht te bevrijden, van zijn voetstuk van
zelfverheffing af te halen tot verootmoediging van het hart, dat hem ertoe zal leiden zijn broeder
te dienen.
De heilige Wachter des hemels is aanwezig wanneer dit geschiedt, om het daardoor te maken tot
een daad van onderzoek der ziel, van overtuiging van zonden, en van de gezegende zekerheid, dat
onze zonden zijn vergeven. Christus is daar in de volheid Zijner genade om de gedachtenstroom
die in zelfzuchtige banen heeft gevloeid, te veranderen. De Heilige Geest bezielt de gevoelens van
degenen die het voorbeeld van hun Here volgen.
Wanneer we terugdenken aan de vernedering van de Heiland vooons, volgt de ene gedachte de
andere; een keten van herinneringen wij opgewekt, herinneringen aan Gods grote goedheid en aan
de vriendeliheid en tederheid van aardse vrienden. Vergeten zegeningen, misbruiktesweldaden,
versmade vriendelijkheid komen in herinnering. Wortel van bitterheid die de kostbare plant der
liefde hebben verstikt, worderaan het licht gebracht. Karaktergebreken, het verzaken van onze
plicht, ondankbaarheid tegenover God, koelheid tegenover onze broeders worden ons in
herinnering gebracht. We zien de zonde in het licht waarin God die ziet. Onze gedachten zijn niet
meer gedachten van zelfgenoegzaamheid, maar van strenge zelfveroordeling en verootmoediging.
De geest wordt aangezet om iedere scheidsmuur die de oorzaak van vervreemding is geweest, neer
te halen. Kwaad denken en kwaadspreken worden weggedaan. Zonden worden beleden, ze worden
420