Het Leven van Jezus door E. G. White

dampen die uit de boezem van de oceaan opstijgen, vallen als regen weer neer om de aarde te
bevochtigen, opdat zij kan bloeien en vrucht dragen.
De engelen der heerlijkheid vinden hun vreugde in het geven het geven van liefde en
onvermoeibare zorg aan zielen die gevallen en onheilig zijn. Hemelse wezens zoeken de harten
der mensen; zij brengen licht van de hemelse hoven aan deze donkere wereld; door zachtmoedige
en trouwe hulp bewegen zij de geest van de mens om de verlorenen te brengen in gemeenschap
met Christus, Die nog dichterbij is dan zijzelf kunnen vermoeden.
Wanneer wij ons van alle beperkte voorstellingen afwenden, aanschouwen we God in Christus.
Op Jezus ziende, ontdekken we, dat de heerlijkheid Gods uit geven bestaat. “Ik doe niets uit
Mijzelf”, zei Christus; “de levende Vader heeft Mij gezonden en Ik leef door de Vader”. “Ik zoek
niet Mijn eer”, maar de eer van Hem Die Mij gezonden heeft. In deze woorden komt het grote
beginsel tot uitdrukking dat de levenswet voor het heelal vormt. Christus ontving alle dingen van
God, doch Hij nam om te geven. Zo is het ook in de hemelse hoven, in Zijn dienstwerk voor alle
geschapen wezens: door de geliefde Zoon vloeit het leven van de Vader tot allen; door de Zoon
keert het, in lofzegging en vreugdevolle dienst, een stroom van liefde, terug tot de grote Bron aller
dingen. En zo is door Christus de cirkelgang der weldadigheid volkomen, waardoor het karakter
van de grote Gever, de wet des levens, wordt geopenbaard.
In de hemel zelf werd deze wet verbroken. De zonde ontstond door zelfzucht. Lucifer, de
overdekkende cherub, wenste de eerste in de hemel te zijn. Hij probeerde over de hemelse wezens
macht te verkrijgen, hen van hun Schepper af te trekken en eerbetoon voor hemzelf af te dwingen.
Daarom stelde hij God op verkeerde wijze aan hen voor, door Hem een verlangen naar
zelfverheffing toe te schrijven. Hij trachtte de liefhebbende Schepper te bekleden met zijn eigen
boze karaktertrekken. Zo misleidde hij de engelen. Zo misleidde hij de mensen. Hij bracht hen
ertoe om aan het woord van God te twijfelen en Zijn goedheid te wantrouwen. Omdat God een
God van gerechtigheid en van geduchte majesteit is, bewerkte Satan, dat ze Hem als streng en
onverzoenlijk gingen zien. Op deze wijze haalde hij de mensen ertoe over zich bij hem in zijn
opstand tegen God aan te sluiten, en de nacht van weedom viel over de wereld.
De aarde was donker, doordat men God miskende. Om de donkere schaduwen te verdrijven en de
wereld tot God terug te brengen, moest Satans misleidende macht worden verbroken. Dit kon niet
door geweld gebeuren. Het uitoefenen van geweld is in strijd met de beginselen van Gods regering.
Hij wil alleen in liefde worden gediend; en liefde kan niet worden gedwongen; ze kan niet worden
gewonnen door geweld of macht. Liefde wordt alleen door liefde opgewekt. God kennen is Hem
liefhebben; Zijn karakter moet geopenbaard worden als tegengesteld aan het karakter van Satan.
Dit werk kon slechts door één Wezen in het ganse heelal worden verricht. Alleen Hij Die de hoogte
en diepte van de liefde Gods kent, kon deze bekendmaken. Over de donkere nacht van de wereld
moest de Zon der Gerechtigheid opgaan met “genezing onder haar vleugelen”.
Het plan voor onze verlossing was niet een latere overweging, niet een plan dat opgesteld werd na
de val van Adam. Het was een openbaring van “het geheimenis, eeuwenlang verzwegen”.16 Het
was een openbaring van de beginselen die van eeuwigheid af de grondslag van Gods troon zijn
geweest. Van den beginne aan wisten Christus en God van de val van Satan, en van de val van de
6