Het Leven van Jezus door E. G. White

maar er zijn slechts weinig mensen die daaraan gehoor geven, en de oversten zeggen verontrust
tegen elkander: “De gehele wereld loopt Hem na”.
Nooit tevoren tijdens Zijn leven op aarde had Jezus een dergelijke demonstratie toegelaten. Hij
voorzag duidelijk wat het gevolg hiervan zou zijn. Het zou Hem aan het kruis brengen. Maar het
was Zijn bedoeling, Zich openlijk aan te dienen als de Verlosser. Hij wilde de aandacht vestigen
op het offer dat Zijn zending naar een gevallen wereld zou bekronen. Terwijl de mensen in
Jeruzalem samenkwamen om het Pascha te vieren, stelde Hij, het tegenbeeldige Lam, door een
vrijwillig handeling Zichzelf beschikbaar als offerande. Het zou voor Zijn gemeente in alle eeuwen
die zouden volgen, noodzakelijk zijn, om Zijn dood voor de zonden der wereld tot het onderwerp
te maken van diepgaande overdenking en studie. Ieder feit dat hiermee was verbonden, moest
boven alle twijfel worden verheven. Het was toen noodzakelijk, dat de ogen van alle mensen op
dat ogenblik op Hem werden gericht; de gebeurtenissen die voorafgingen aan Zijn grote offerande,
moesten van dien aard zijn, dat zij de aandacht zouden vestigen op het offer zelf. Na een
demonstratie als die welke gepaard ging met Zijn intocht in Jeruzalem, zouden aller ogen Zijn
snelle gang naar de laatste gebeurtenissen volgen.
De gebeurtenissen die verbonden waren met deze triomftocht, zouden door iedereen worden
besproken en Jezus in ieders gedachten brengen. Na Zijn kruisiging zouden velen zich deze
gebeurtenissen, in verband met Zijn terechtstelling en dood, herinneren. Zij zouden ertoe worden
gebracht, de profetieën te bestuderen, en zouden ervan worden overtuigd, dat Jezus de Messias
was; en in alle landen zou het aantal bekeerlingen die tot het geloof kwamen, toenemen.
Bij dit ene zegepralende schouwspel tijdens Zijn leven op aarde, had de Heiland kunnen
verschijnen, vergezeld door engelen des hemels en aangekondigd door de bazuin Gods; maar een
dergelijke demonstratie zou in strijd zijn geweest met het doel van Zijn zending, in strijd met de
wet die Zijn leven had beheerst. Hij bleef trouw aan het nederige lot dat Hij op Zich had genomen.
Hij moest de last der mensheid dragen, totdat Zijn leven zou zijn gegeven voor het leven van de
wereld.
Deze dag, die in de ogen van de discipelen de mooiste dag van hun leven scheen, zou door sombere
wolken zijn overschaduwd, indien zij hadden geweten dat dit vreugdebetoon slechts een voorspel
tot het lijden en de dood van hun Meester was. Hoewel Hij hun herhaaldelijk verteld had over Zijn
gewisse offerande, vergaten zij toch, te midden van de vreugdevolle triomf van deze dag, Zijn
smartelijke woorden, en zagen verlangend uit naar Zijn voorspoedige regering op de troon van
David.
Voortdurend sloten zich meer mensen bij de stoet aan, en behoudens enkele uitzonderingen werden
allen die zich aansloten, gegrepen door de bezieling van het ogenblik, en zij hielpen mee, het
geroep der hosanna’s te doen aanzwellen die steeds opnieuw weergalmden van heuvel tot heuvel
en van dal tot dal. Voortdurend weerklonken de kreten: “Hosanna de Zoon van David, gezegend
Hij Die komt in de naam des Heren; Hosanna in de hoogste hemelen!”
364