Het Leven van Jezus door E. G. White

mij, en ik zeg tot de een: Ga heen, en hij gaat heen, en tot een ander: Komt, en hij komt, en tot
mijn slaaf: Doe dit en hij doet het”. Zoals ik de macht van Rome vertegenwoordig, en mijn soldaten
mijn gezag erkennen als soeverein, zo vertegenwoordigt Gij de macht van de oneindige God, en
alle geschapen dingen gehoorzamen Uw woord. Gij kunt de ziekte bevel geven heen te gaan, en
ze zal U gehoorzamen. Gij kunt Uw hemelse boodschappers bevel geven, en ze zullen genezende
kracht schenken. Spreek slechts dat woord, en mijn knecht zal genezen worden.
“Toen Jezus dit hoorde, verwonderde Hij Zich over hem, en Zich kerende tot de schare die Hem
volgde, sprak Hij: Ik zeg u, zelfs in Israël heb Ik een zó groot geloof niet gevonden!” En tot de
hoofdman zei Hij: “Ga heen, u geschiede naar uw geloof” “En de knecht genas, juist op dat uur”.
De Joodse oudsten die de hoofdman aan Christus hadden aanbevolen, hadden aangetoond, hoe
verre zij waren van het bezit van de geest van het evangelie. Zij zagen niet in, dat ons grote tekort
onze enige aanspraak is op Gods genade. In hun eigengerechtigheid bevalen ze de hoofdman aan,
om de gunst die hij bewezen had aan “ons volk”. Maar de hoofdman zelf zei: “Ik ben niet waard”.
Zijn hart was aangeraakt door de genade van Christus. Hij zag zijn eigen onwaardigheid; toch was
hij niet bevreesd om hulp te vragen. Hij vertrouwde niet op zijn eigen goedheid; zijn argument was
zijn grote tekort. Zijn geloof greep Christus aan in Zijn ware karakter. Hij geloofde niet alleen in
Hem als in een wonderdoener, maar als een Vriend en Heiland der mensheid.
Zo kan iedere zondaar tot Christus komen. Hij heeft “niet om de werken der gerechtigheid die wij
zouden gedaan hebben, doch naar Zijn ontferming ons gered”. Wanneer Satan u vertelt, dat u een
zondaar bent, en niet kunt hopen de zegeningen van God te ontvangen, zeg hem dan, dat Christus
in de wereld is gekomen om zondaren te redden. We bezitten niets om ons bij God aan te bevelen;
maar datgene waarop we mogen pleiten, nu en altijd, is onze volkomen hulpeloze toestand, die
Zijn verlossende kracht noodzakelijk maakt. Na alle eigenwaan afgelegd te hebben, kunnen we
opzien naar het kruis van Golgotha en zeggen:
“Niets breng ik als offer, Heer! 'k Klem me aan ‘t kruishout meer en meer”.
De Joden waren vanaf hun kinderjaren onderwezen aangaande het werk van de Messias. De
geïnspireerde uitspraken van de patriarchen en profeten, en het zinnebeeldig onderwijs van de
offerdienst hadden zij ontvangen. Maar ze hadden geen acht geslagen op het licht, en nu zagen ze
in Jezus niets dat ze begeerden. Maar de hoofdman, die geboren was in het heidendom, opgevoed
in de afgodendienst van het keizerlijk Rome, die tot soldaat was opgeleid, door zijn opvoeding en
omgeving schijnbaar afgesneden van geestelijk leven en nog verder daarvan afgesloten door de
dweepzucht van de Joden en door de verachting die zijn eigen landgenoten koesterden voor het
volk Israël deze man bespeurde de waarheid waarvoor de kinderen van Abraham blind waren. Hij
wachtte niet af om te zien of de Joden zelf Hem, Die beweerde hun Messias te zijn, zouden
aannemen. Toen het “licht dat ieder mens verlicht”, in de wereld gekomen was en hem beschenen
had, had hij, hoewel van verre, de heerlijkheid van de Zone Gods onderscheiden.
Voor Jezus was dit een voorsmaak van het werk dat het evangelie onder de Heidenen zou doen.
Met vreugde zag hij uit naar het bijeenbrengen van zielen uit alle volken voor Zijn koninkrijk. Met
196