Het Leven van Jezus door E. G. White

Christus persoonlijk had gesproken, maar ook datgene wat door alle profeten en leraars van het
Oude Testament was gezegd. De leer van mensen is buitengesloten. Er is geen plaats voor
overlevering, voor menselijke theorieën en gevolgtrekkingen, of voor de kerkelijke wetgeving.
Wetten die door het kerkelijk gezag zijn ingesteld, zijn niet in de opdracht betrokken. Geen daarvan
mocht door Christus’ dienstknechten geleerd worden. “De Wet en de Profeten”,24 samen met het
getuigenis van Zijn eigen woorden en daden, vormen de schat die aan de discipelen werd
toevertrouwd om aan de wereld te geven. De naam van Christus is hun wachtwoord, hun
onderscheidingsteken, de band die hen bindt, het gezag waarop zij handelen, en de bron van hun
succes. Geen ding dat niet door Hem wordt onderschreven, zal in Zijn koninkrijk worden erkend.
Het evangelie moet niet worden voorgesteld als een levenloze theorie, maar als een levende kracht
waardoor het leven kan worden veranderd. God verlangt, dat degenen die Zijn genade ontvangen,
van de kracht daarvan zullen getuigen. Mensen die Hem door hun gedrag het meest hebben
tegengestaan, neemt Hij vrijelijk aan; wanneer zij berouw hebben, deelt Hij hun Zijn goddelijke
Geest mee, stelt hen op de hoogste vertrouwensplaatsen en zendt hen uit in het kamp van de
ontrouwen om Zijn oneindige genade te verkondigen. Hij wilde dat Zijn dienstknechten getuigenis
zou-den afleggen van het feit dat door Zijn genade de mensen een karakter gelijk aan dat van
Christus kunnen bezitten, en dat zij zich in de verzekering van Zijn grote liefde kunnen verheugen.
Hij wil dat wij getuigen van het feit dat Hij niet tevreden zal zijn voordat het mensdom tot de
heilige voorrechten van zonen en doch teren van Hem zal zijn teruggebracht en hersteld.
In Christus woont de tederheid van de herder, de genegenheid van de ouder, en de onvergelijkelijke
genade van de barmhartige Heiland. Hij stelt Zijn zegeningen in de meest aanlokkelijke
bewoordingen voor. Hij is niet tevreden louter met de aankondiging van deze zegeningen; Hij
brengt ze op de meest aantrekkelijke wijze naar voren, ten einde een verlangen op te wekken, ze
te bezitten. Zo moeten Zijn dienstknechten de rijkdommen van de heerlijkheid van de
onuitsprekelijke Gave voorstellen. De wonderbaarlijke liefde van Christus zal harten doen smelten
en inge-togen maken, wanneer een zuiver naar voren brengen van leerstellingen niets zou bereiken.
“Troost, troost Mijn volk, zegt uw God”.
“Klim op een hoge berg, vreugdebode Sion; verhef uw stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem;
verhef ze, vrees niet; zeg tot de steden van Juda: Zie, hier is uw God! Hij zal als een herder Zijn
kudde weiden, in Zijn arm de lammeren vergaderen en ze in Zijn schoot dragen”. Vertel de mensen
van Hem Die is “uitblinkend boven tienduizend”, en aan Wie “alles bekoorlijkheid” is. Woorden
alleen kunnen dat niet vertellen. Laat het in het karakter worden weerspiegeld en in het leven
worden geopenbaard. Christus wil in iedere discipel Zijn beeltenis weerspiegeld zien. God heeft
een ieder “tevoren bestemd tot gelijkvormigheid aan het beeld Zijns Zoons”. In een ieder moet
Christus’ lankmoedige liefde, Zijn heiligheid, zachtmoedigheid, genade en waarheid aan de wereld
worden geopenbaard.
De eerste discipelen gingen uit, het Woord predikende. Zij openbaarden Christus in hun leven. En
de Here werkte mee, terwijl Hij “het Woord bevestigde door de tekenen die erop volgden”. Deze
discipelen bereidden zich voor op hun werk. Vóór de Pinksterdag kwamen zij samen, en deden
536