Het Leven van Jezus door E. G. White

zijn geheel werd uitgevaardigd door Artaxerxes Longimanus (zie Ezra :; :, ), trad in werking in de
herfst van het jaar 457 vóór Christus. Gerekend vanaf die tijd reiken vierhonderd drieëntachtig
jaren tot aan de herfst van na Christus. Volgens de profetie zou deze periode zich uitstrekken tot
op de Messias, de Gezalfde. In na Chr. ontving Jezus bij Zijn doop de zalving van de Heilige
Geest en begon spoedig daarna Zijn dienstwerk. Toen werd de boodschap verkondigd: “De tijd is
vervuld”.
Voorts zei de engel: “En Hij zal het verbond voor velen zwaar maken, een week lang” (zeven jaar).
Zeven jaar lang nadat de Heiland Zijn dienstwerk begonnen was, zou het evangelie in het bijzonder
tot de Joden gepredikt worden; drie en een half jaar door Christus Zelf, en daarna door de apostelen.
“In de helft van de week zal Hij slachtoffer en spijsoffer doen ophouden.” In het voorjaar van het
jaar 31 n. Chr. werd Christus, het ware Offer, op Golgotha ten offer gebracht. Toen werd het
voorhangsel in de tempel in tweeën gescheurd, waardoor werd aangetoond dat de heiligheid en
betekenis van de offerdienst verdwenen was. De tijd was gekomen waarop de aardse slachten
spijsoffers zouden ophouden.
De ene week — zeven jaar — eindigde in het jaar 34 n. Chr. Toen bevestigden de Joden, door de
steniging van Stefanus, uiteindelijk hun verwerping van het evangelie; de discipelen, die door de
vervolging naar alle kanten werden verstrooid, “trokken het land door, bet evangelie
verkondigende”. En kort daarna werd de vervolger Saulus bekeerd en werd Paulus, de apostel voor
de heidenen.
Het tijdstip van Christus’ komst, Zijn zalving door de Heilige Geest, Zijn dood, en het brengen
van het evangelie aan de heidenen, waren precies aangegeven. Het was het voorrecht van de Joodse
volk deze profetieën te begrijpen en de vervulling daarvan te herkennen in de zendingsopdracht
van Jezus. Christus legde bij Zijn discipelen de nadruk op de belangrijkheid van het bestuderen
der profetie. Doelende op de profetie die aan Daniël gegeven was betreffende de tijd waarin zij
leefden, zei Hij: “Wie het leest, geve er acht op”. Na Zijn opstanding verklaarde Hij aan Zijn
discipelen “al de profeten” en “wat in al de Schriften op Hem betrekking had”. De Heiland had
door al de profeten gesproken. “De Geest van Christus in hen” getuigde “vooraf” “van al het lijden
dat over Christus zou komen, en van al de heerlijkheid daarna”.
Het was Gabriël, de engel die in rang na de Zoon van God kwam, die de goddelijke boodschap aan
Daniël bracht. Het was Gabriël, “Zijn engel”, die door Christus gezonden werd om de toekomst te
openbaren aan de geliefde Johannes; en er wordt een zegen uitgesproken over hen die de woorden
der profetie lezen en horen, en bewaren hetgeen daarin geschreven staat.
”De Here Here doet geen ding, of Hij openbaart Zijn raad aan Zijn knechten de profeten.” “De
verborgen dingen zijn voor de Here onze God, maar de geopenbaarde zijn voor ons en onze
kinderen voor altijd.” God heeft ons deze dingen gegeven, en Zijn zegen zal rusten op eerbiedig,
biddend onderzoek van de geschriften der profeten.
137