Het Leven van Jezus door E. G. White

“Indien Hij geen boosdoener was, zouden wij Hem niet aan u overleveren”. Wanneer zij die het
Sanhedrin vormen, de vooraanstaande mannen van het volk, u een man brengen waarvan zij van
oordeel zijn dat hij de dood verdient, is het dan nodig naar een aanklacht tegen hem te vragen? Zij
hoopten indruk te maken op Pilatus door hem hun belangrijkheid te doen gevoelen, en hem op
deze wijze ertoe te brengen hun verzoek in te willigen zonder een lange inleiding. Zij waren
verlangend hun vonnis bevestigd te zien; want zij wisten dat de mensen die getuigen waren
geweest van Christus’ wonderwerken, een geschiedenis zouden kunnen vertellen die geheel
verschillend was van de verzinsels die zijzelf nu opsomden.
De priesters dachten, dat zij met de zwakke, weifelmoedige Pilatus hun plannen zonder moeite
zouden kunnen volvoeren. Het was reeds eerder gebeurd, dat hij het doodvonnis haastig had
ondertekend en zo mannen ter dood had veroordeeld van wie zij wisten dat ze niet des doods
schuldig waren. Naar zijn mening was het leven van een gevangene weinig waard; of hij
onschuldig of schuldig was, was niet van bijzonder belang. De priesters hoopten dat Pilatus nu het
doodvonnis over Jezus zou uitspreken zonder Hem te verhoren. Dit verzochten zij als een gunst
ter gelegenheid van hun grote nationale feest.
Maar er was iets in de gevangene dat Pilatus hiervan weerhield. Hij durfde het niet te doen. Hij
doorzag de bedoelingen van de priesters. Hij herinnerde zich nu hoe, niet zo lang geleden, Jezus
Lazarus had opgewekt, een man die vier dagen dood was geweest; en hij besloot, voordat hij het
doodvonnis tekende, te weten te komen wat de beschuldigingen tegen Hem waren, en of deze
konden worden bewezen.
Indien uw oordeel voldoende is, vroeg hij, waarom brengt ge de gevangene dan tot mij? “Neemt
gij Hem en oordeelt Hem naar uw wet”. Op deze wijze gedwongen, zeiden de priesters, dat zij
reeds een vonnis over Hem hadden uitgesproken, maar dat zij het vonnis van Pilatus moesten
hebben om hun veroordeling geldig te maken. Hoe luidt dan uw vonnis? vroeg Pilatus. Het
doodvonnis, antwoordden zij; maar het is ons niet geoorloofd iemand ter dood te brengen. Ze
vroegen Pilatus wat de schuld van Christus betrof, hen op hun woord te geloven, en hun vonnis te
bekrachtigen. Zij zouden de verantwoordelijkheid aanvaarden voor de gevolgen.
Pilatus was geen rechtvaardige of gewetensvolle rechter; maar hoewel zijn zedelijke kracht gering
was, weigerde hij aan dit verzoek te voldoen. Hij wilde Jezus niet veroordelen vooraleer er een
beschuldiging tegen Hem was ingebracht.
De priesters stonden voor een lastige keuze. Zij zagen dat zij hun huichelarij moesten hullen in de
diepste verborgenheid. Zij moesten niet laten blijken, dat Christus op godsdienstige gronden was
gevangengenomen. Indien dit als reden naar voren werd gebracht, dan zou hun handelwijze voor
Pilatus van geen gewicht zijn. Zij moesten het doen voorkomen alsof Jezus de burgerlijke wet
tegenwerkte; dan zou Hij als een politiek misdadiger kunnen worden veroordeeld. Onlusten en
rebellie tegen de Romeinse regering kwamen voortdurend onder het Joodse volk voor. Tegen deze
opstanden waren de Romeinen bijzonder krachtig opgetreden, en zij hielden voortdurend toezicht
om alles wat tot een uitbarsting zou kunnen leiden, te onderdrukken.
468