Het Leven van Jezus door E. G. White

Toen Satan de belofte citeerde: “Hij zal aangaande U Zijn engelen gebieden”, liet hij de volgende
woorden weg: “dat zij U behoeden op al uw wegen”, dat wil zeggen op alle wegen die God verkiest.
Jezus weigerde af te wijken van het pad der gehoorzaamheid. Terwijl Hij een volkomen
vertrouwen in Zijn Vader toonde, wilde Hij toch niet, zonder dat Hij daartoe de opdracht kreeg,
Zichzelf in een positie brengen die tussenkomst van Zijn Vader noodzakelijk zou maken om Hem
van de dood te redden. Hij wilde de Voorzienigheid niet dwingen Hem te redden, en op deze wijze
te kort schieten in Zijn poging de mens een volmaakt voorbeeld te geven van vertrouwen en
onderwerping.
Jezus verklaarde aan Satan: “Er staat ook geschreven: Gij zult de Here uw God niet verzoeken”.
Deze woorden werden uitgesproken door Mozes tot de kinderen Israëls, toen zij dorstig waren in
de woestijn en eisten dat Mozes hun water zou geven, terwijl ze uitriepen: “Is de Here in ons
midden of niet?” God had grote wonderen voor hen gedaan; toch twijfelden ze in moeilijkheden
aan Hem en ze eisten een bewijs dat Hij in hun midden was. In hun ongeloof wilden ze Hem op
de proef stellen. En Satan drong er nu op aan dat Christus hetzelfde zou doen. God had reeds
getuigd, dat Jezus Zijn Zoon was; wanneer Hij nu vragen zou om een bewijs dat Hij de Zoon van
God was, zou dat betekenen dat Hij Gods Woord op de proef stelde door Hem te verzoeken.
Bovendien zou Hij vragen om iets dat God niet beloofd had. Het zou een blijk van wantrouwen
zijn en in werkelijkheid betekenen Hem op de proef te stellen of te verzoeken. Wij mogen onze
smeekbeden niet voor God brengen om te beproeven, of Hij Zijn belofte zal nakomen, maar omdat
Hij dat zal doen. Niet om te bewijzen dat Hij ons liefheeft, maar omdat Hij ons liefheeft.
“Zonder geloof is het onmogelijk Hem welgevallig te zijn. Want wie tot God komt, moet geloven
dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken”.
Maar geloof heeft in geen enkel opzicht te maken met aanmatiging. Alleen hij die waarlijk gelooft,
is veilig voor aanmatiging. Want aanmatiging is Satans surrogaat voor geloof. Geloof doet een
beroep op Gods beloften en brengt vruchten in gehoorzaamheid voort. Aanmatiging maakt ook
aanspraak op de beloften, maar gebruikt die zoals Satan dat deed, om overtreding te
verontschuldigen: Geloof zou onze eerste voorouders gebracht hebben tot vertrouwen in de liefde
Gods en tot gehoorzaamheid aan Zijn geboden. Aanmatiging bracht hen tot overtreding van Zijn
wet, omdat zij geloofden dat Zijn grote liefde hen zou redden van de gevolgen van de zonde.
Aanspraak op de gunst des hemels zonder te voldoen aan de voorwaarden waarop de genade wordt
verleend, is geen geloof. Het wezenlijke geloof vindt zijn grondslag in de beloften en
voorzieningen van de Schriften.
Dikwijls wanneer Satan gefaald heeft wantrouwen op te wekken, slaagt hij erin ons tot aanmatiging
te brengen. Wanneer hij ons ertoe kan brengen ons zonder noodzaak op het pad der verzoeking te
begeven, weet hij dat de overwinning hem toebehoort. God zal allen behouden die wandelen op
de weg der gehoorzaamheid; maar daarvan af te wijken, betekent zich wagen op het terrein van
Satan. Daar zullen we zeker ten val komen. De Heiland heeft ons gezegd: “Waakt en bidt, dat gij
niet in verzoeking komt”. Meditatie en gebed kunnen ons ervoor bewaren zonder noodzaak de weg
67