Het Leven van Jezus door E. G. White

Omdat wij niet precies het uur weten van Zijn komst, worden we bevolen te waken. “Zalig die
slaven die de heer bij zijn komst wakende zal aantreffen”. Zij die uitzien naar de komst van
Christus zitten niet meer in werkloze afwachting. De verwachting van de komst des Heren moet
maken dat de mensen de Here en Zijn oordeel over hun overtredingen vrezen. Zij moeten wakker
gemaakt worden om hun grote zonde te zien: het verwerpen van Zijn aangeboden genade. Zij die
uitzien naar de Here, reinigen hun zielen door gehoorzaamheid aan de waarheid. Met opmerkzaam
waken verenigen zij ernstige arbeid. Daar zij weten dat de Here voor de deur is, wordt hun ijver
en verlangen versterkt om met de god-delijke wezens mede te werken voor de behoudenis van
zielen. Zij zijn de getrouwe en wijze dienstknechten, die het huishouden van de Here “op tijd hun
deel geven”.37 Zij verkondigen de waarheid die nu in het bijzonder van toepassing is. Evenals
Henoch, Noach en Abraham ieder de waarheid voor hun tijd verkondigden, zo zullen nu de
dienstknechten van Christus een bijzondere waarschuwing geven aan hun geslacht.
Maar Christus brengt een andere klasse onder ogen: “Als die slaaf slecht was, en in zijn hart zou
zeggen: Mijn heer blijft uit, en hij zou beginnen zijn medeslaven te slaan en met de dronkaards
zou eten en drinken, dan zal de heer van die slaaf komen op een dag dat hij het niet verwacht”.
De slechte slaaf zegt in zijn hart: “Mijn heer blijft uit”. Hij zegt niet, dat Christus niet komen zal.
Hij spot niet met de gedachte aan de tweede komst. Maar in zijn hart en door zijn daden en woorden
verklaart hij, dat de komst des Heren uitgesteld is. Hij verbant uit de gedachten van anderen de
overtuiging dat de Here spoedig komt. Zijn invloed brengt de ‘mensen tot een aanmatigend,
zorgeloos uitstel. Zij worden gestijfd in hun wereldzin en bedwelming. Aardse hartstochten,
verdorven gedachten nemen bezit van de geest. De slechte dienstknecht eet en drinkt met de
dronkaards, sluit zich aan bij de wereld in zijn jacht naar plezier. Hij slaat zijn medeslaven en
beschuldigt en veroordeelt hen die trouw zijn aan hun Meester. Hij doet mee met de wereld. Hij
groeit met zijn soort op in overtreding. Op verschrikkelijke wijze wordt hij aan hen gelijk. Met de
wereld wordt hij in de strik gevangen. “Dan zal de heer van die slaaf komen... op een uur dat hij
het niet weet, en hij zal hem folteren en hem in het lot der huichelaars doen delen”.
“Indien gij dan niet wakker wordt, zal Ik komen als een dief, en gij zult niet weten op welk uur Ik
u zal overvallen”.41 De komst van Christus zal de valse leraars verrassen. Zij zeggen: “Het is
(alles) vrede en rust”. Evenals de priesters en de leraars vóór de val van Jeruzalem, zien zij ernaar
uit, dat de kerk aardse voorspoed en eer zal kennen. De tekenen der tijden verklaren zij als zodanig.
Maar wat zegt het Woord der Inspiratie? “Een plotseling verderf overkomt hun”.43 Voor allen die
op de gehele aardbodem wonen, voor allen die van deze wereld hun tehuis maken, zal de dag des
Heren komen als een strik. Hij komt voor hen als een binnensluipende dief.
De wereld is, met al zijn rumoer, met al zijn goddeloze plezier, gedompeld in een slaap, de slaap
van vleselijke veiligheid. Mensen verwijzen de komst des Heren naar de verre toekomst. Zij lachen
om de waarschuwingen. Vol trots pocht men: Alles blijft zó, als het van het begin der schepping
af geweest is”. “De dag van morgen zal zijn als die van vandaag, nog veel geweldiger”. Wij willen
dieper wegzinken in de liefde voor genoegens. Maar Christus zegt: “Zie, Ik kom als een dief”. Op
hetzelfde ogenblik waarop de wereld spottend vraagt: “Waar is de belofte van Zijn komst?” gaan
409