Het Leven van Jezus door E. G. White

menselijk hart is traag in het verstaan van de woorden van Christus, en het geloof van Martha had
niet de volle betekenis van Zijn belofte begrepen.
Christus berispte Martha, maar Zijn woorden werden met de uiterste zachtmoedigheid gesproken.
“Heb Ik u niet gezegd, dat gij, indien gij gelooft, de heerlijkheid Gods zien zult?” Waarom zou je
twijfel hebben betreffende Mijn macht? Waarom zou je argumenten aanvoeren tegen Mijn eisen?
Je hebt Mijn woord. Als je wilt geloven, zal je de heerlijkheid Gods zien. Natuurlijke
onmogelijkheden kunnen het werk van de Almachtige niet verhinderen. Twijfelzucht en ongeloof
duiden niet op nederigheid. Onvoorwaardelijk geloof in de woorden van Christus is ware
nederigheid, ware zelfovergave.
“Neemt gij de steen weg!” Christus had de steen kunnen gebieden zich te verwijderen, en de steen
zou Zijn stem hebben gehoorzaamd. Hij had de engelen die aan Zijn zijde waren, bevel kunnen
geven, dit te doen. Op Zijn bevel zouden onzichtbare handen de steen hebben verwijderd. Maar de
steen moest door mensenhanden worden weggenomen. Zo wilde Christus aantonen, dat de mens
moet samenwerken met God. Goddelijke kracht krijgt geen bevel om datgene te doen wat
menselijke kracht kan doen. God handelt niet zonder de hulp van mensen. Hij geeft hun kracht en
werkt met hen samen, wanneer zij de hun gegeven krachten en bekwaamheden gebruiken.
Aan het bevel wordt gevolg gegeven. De steen wordt afgewenteld. Alles wordt openlijk en
weloverwogen gedaan. Aan allen wordt de kans gegeven te zien, dat hier geen bedrog wordt
gepleegd. Daar ligt het lichaam van Lazarus in zijn rotsgraf, koud en stil in de dood. De kreten van
de klaagzangers verstommen. Verbaasd en in afwachting staan de mensen rond het graf, wachtend
om te zien wat gaat volgen.
Rustig staat Christus voor het graf. Een heilige ernst rust op allen die aanwezig zijn. Christus gaat
dichter naar de grafkelder toe. Terwijl Hij Zijn ogen opslaat naar de hemel, zegt Hij: “Vader, Ik
dank U, dat Gij Mij verhoord hebt”. Niet lang vóór deze gebeurtenis hadden de vijanden van
Christus Hem beschuldigd van godslastering, en hadden stenen opgenomen om naar Hem te
werpen, omdat Hij beweerde de Zoon van God te zijn. Zij beschuldigden Hem ervan, dat Hij
wonderen verrichtte door de kracht van Satan. Maar hier beweert Christus, dat God Zijn Vader is,
en met een volmaakt vertrouwen verklaart Hij, dat Hij de Zoon van God is.
In alles wat Hij deed, werkte Christus samen met Zijn Vader. Steeds had Hij ervoor gezorgd,
duidelijk te doen uitkomen, dat Hij niet in eigen kracht werkte; door geloof en gebed verichtte Hij
Zijn wonderen. Christus verlangde, dat allen Zijn verhouding tot Zijn Vader zouden kennen.
“Vader”, zei Hij, “Ik dank U, dat Gij Mij verhoord hebt. Zelf wist Ik, dat Gij Mij altijd verhoort,
maar ter wille van de schare die rondom Mij staat, heb Ik gesproken, opdat zij geloven dat Gij Mij
gezonden hebt”. Nu zouden de discipelen en het volk het meest overtuigende bewijs ontvangen
omtrent de verhouding die er bestond tussen Christus en God. Er zou hun worden getoond, dat de
bewering van Christus geen misleiding was.
341