Het Leven van Jezus door E. G. White

eëindigd, en enkelen zeggen dat ze het niet kunnen geloven, aangezien het te mooi is om waar te
zijn, als, zie, een Ander voor hen staat. Ieders oog wordt op de Vreemdeling gericht. Niemand
heeft geklopt om te worden binnengelaten. Geen voetstap is gehoord. De discipelen zijn
geschrokken en vragen zich af wat dit betekent. Dan horen zij een stem die geen andere is dan de
stem van hun Meester. Helder en duidelijk komen de woorden over Zijn lippen: “Vrede zij u!”
”En zij werden ontzet en verschrikt en meenden een geest te aanschouwen. Doch Hij zeide tot hen:
Waarom zijt gij ontsteld en waarom komen er overwegingen op in uw hart? Ziet Mijn handen en
Mijn voeten, dat Ik het Zelf ben; betast Mij en ziet, dat een geest geen vlees en beenderen heeft,
zoals gij ziet, dat Ik heb. (En bij dit woord toonde Hij hun Zijn handen en voeten)”.
Zij aanschouwden de handen en voeten, die geschonden waren door de wrede spijkers. Zij
herkenden Zijn stem, die was als geen andere stem die zij ooit hadden gehoord. “En toen zij het
van blijdschap nog niet geloofden en zich verwonderden, zeide Hij tot hen: Hebt gij hier iets te
eten? Zij reikten Hem een stuk van een gebakken vis toe. En Hij nam het en at het voor hun ogen”.
“De discipelen dan waren verblijd, toen zij de Here zagen”. Geloof en vreugde namen de plaats in
van ongeloof, en met gevoelens die niet in woorden konden worden uitgedrukt, beleden zij hun
verrezen Heiland.
Bij de geboorte van Jezus verkondigde de engel: Vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.
En nu, bij Zijn eerste verschijning aan Zijn discipelen na Zijn opstanding, richtte de Heiland Zich
tot hen met de gezegende woorden: “Vrede zij u”. Jezus is altijd bereid door Zijn woord vrede te
geven aan zielen die met twijfel en vrees zijn beladen. Hij wacht op ons, dat wij de deur van ons
hart voor Hem zullen openen en zeggen: Blijf bij ons. Hij zegt: “Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop.
Indien iemand naar Mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met
hem houden en hij met Mij”.
De opstanding van Christus was een zinnebeeld van de uiteindelijke opstanding van allen die in
Hem slapen. Het gelaat van de opgestane Heiland, Zijn optreden, Zijn woorden waren alle
vertrouwd voor de discipelen. Zoals Jezus verrees uit de dood, zo zullen zij die in Hem slapen,
weder opstaan. Wij zullen onze vrienden herkennen, zoals de discipelen Jezus herkenden. Al
mogen zij in dit sterfelijk leven mismaakt geweest zijn, of ziek, of misvormd, zij zullen gezond en
volmaakt gevormd verrijzen; nochtans zal in hun verheerlijkt lichaam hun persoonlijkheid
volkomen bewaard blijven. Dan zullen wij kennen zoals wij gekend zijn. In het gelaat stralend van
het licht dat van het gelaat van Jezus komt, zullen we de trekken herkennen van degenen die wij
liefhebben.
Toen Jezus aan Zijn discipelen verscheen, herinnerde Hij hen aan de woorden die Hij vóór Zijn
dood tot hen had gesproken, dat alles moest worden vervuld wat in de wet van Mozes en in de
Profeten en in de Psalmen van Hem was geschreven. “Toen opende Hij hun verstand, zodat zij de
Schriften begrepen. En Hij zeide tot hen: Aldus staat er geschreven, dat de Christus moest lijden
en ten derde dage opstaan uit de doden, en dat in Zijn naam moest gepredikt worden bekering tot
vergeving der zonden aan alle volken, te beginnen bij Jeruzalem. Gij zijt getuigen van deze dingen”.
520