Het Leven van Jezus door E. G. White

moordlustige menigte geen ogenblik blijven staan. Zij deinsden terug. Priesters, oudsten, soldaten,
zelfs Judas vielen als dood ter aarde.
De engel trok zich terug en het licht verbleekte. Jezus had de gelegenheid om te ontkomen, maar
Hij bleef staan, kalm en beheerst. Als een verheerlijkte stond Hij te midden van de verharde bende,
die nu hulpe-loos aan Zijn voeten ter aarde lag. De discipelen keken toe, stil van verwondering en
ontzag.
Maar het schouwspel veranderde snel. De menigte kwam overeind. De Romeinse soldaten, de
priesters en Judas verzamelden zich rondom Christus. Zij schenen zich te schamen voor hun
zwakheid, en vreesden dat Hij alsnog zou ontkomen. Weer stelde de Verlosser de vraag: “Wie
zoekt gij?” Zij hadden het bewijs ontvangen, dat Hij Die voor hen stond, de Zoon van God was,
maar zij wilden zich niet laten overtuigen. Op de vraag: “Wie zoekt gij?” antwoordden zij weer:
“Jezus de Nazoreeër”. Toen zei de Heiland: “Ik zeide u, dat Ik het ben. Indien gij dan Mij zoekt,
laat dezen heengaan”, wijzende op Zijn discipelen. Hij wist, hoe zwak hun geloof was, en Hij
trachtte hen te beschermen tegen verzoeking en beproeving. Hij was bereid Zichzelf voor hen op
te offeren.
Judas, de verrader, vergat niet de rol die hij zou spelen. Toen de menigte de hof binnenkwam, had
hij vooropgelopen, direct gevolgd door de hogepriester. Aan de vervolgers van Jezus had hij een
teken gegeven, zeggende: “Die ik zal kussen, Die is het; grijpt Hem”. Nu doet hij alsof hij niets
met hen te maken heeft. Hij treedt dicht op Jezus toe en neemt Zijn hand als een vertrouwde vriend.
Met de woorden: “Wees gegroet, Rabbi”, kust hij Hem herhaaldelijk, en doet het voorkomen alsof
hij weent uit medelijden over het gevaar waarin Jezus verkeert.
Jezus zei tot hem: “Vriend, waartoe zijt gij hier? Zijn stem trilde van smart, toen Hij eraan
toevoegde: “Judas, verraadt gij de Zoon des mensen met een kus?” Deze smeekbede had het
geweten van de verrader moeten wakker schudden en zijn weerspannige hart raken; maar
eergevoel, trouw en menselijke tederheid hadden hem verlaten. Hij stond daar driest en uitdagend,
en toonde geen neiging tot medelijden. Hij had zichzelf aan Satan overgegeven, en hij bezat geen
kracht hem te weerstaan. Jezus weigerde de kus van de verrader niet.
De menigte werd vrijmoedig, toen zij zagen hoe Judas de gestalte aanraakte van Hem Die zo kort
geleden voor hun ogen verheerlijkt was. Zij grepen Jezus nu aan, en begonnen die dierbare handen,
die steeds bezig waren geweest met goeddoen, te binden.
De discipelen hadden gedacht dat hun Meester niet zou toelaten, dat Hij gevangen genomen werd.
Immers, dezelfde macht die de menigte als doden ter aarde deed vallen, kon hen hulpeloos maken,
totdat Jezus en Zijn metgezellen zouden zijn ontkomen. Zij waren teleurgesteld en verontwaardigd,
toen ze zagen hoe de touwen te voorschijn kwamen om de handen te binden van Hem Die zij
liefhadden. Petrus trok in zijn toorn haastig zijn zwaard en probeerde zijn Meester te verdedigen,
maar hij sloeg alleen het oor af van de dienstknecht van de hogepriester. Toen Jezus zag, wat er
gebeurd was, maakte Hij Zijn handen los, hoewel die stevig waren vastgebonden door de
448