Het Leven van Jezus door E. G. White

waarvan Zijn plan een voorsmaak geeft, aanschouwt Hij alsof ze reeds bestond. De doden leven
voor Hem.
Door de woorden van Christus werden de Sadduceeën tot zwijgen gebracht. Zij konden Hem niet
antwoorden. Er was geen woord gesproken waarvan zij ook maar enigszins gebruik zouden kunnen
maken om Hem te veroordelen. Zijn tegenstanders hadden niets dan de verachting van het volk
gewonnen. De Farizeeën evenwel wanhoopten er nog niet aan, of ze Hem ertoe zouden kunnen
brengen iets te zeggen dat ze tegen Hem zouden kunnen gebruiken. Zij haalden een zekere kundige
schriftgeleerde ertoe over, Jezus te vragen welk van de tien geboden van de wet het belangrijkst
was.
De Farizeeën hadden de eerste vier geboden, die wijzen op de plicht van de mens jegens zijn Maker,
verheven alsof deze van veel meer belang zouden zijn dan de andere zes, die de plicht van de mens
jegens zijn medemensen beschrijven. Als gevolg daarvan schoten zij veel tekort in praktische
godsvrucht. Jezus had de mensen hun grote gebrek laten zien en had de noodzaak van goede
werken geleerd door te verklaren dat de boom aan zijn vruchten wordt gekend. Hierom had men
Hem ervan beschuldigd dat Hij de laatste zes geboden stelde boven de eerste vier.
De wetgeleerde naderde Jezus met een rechtstreekse vraag: “Welk gebod is het eerste van alle?”
Het antwoord van Jezus is ondubbelzinnig en krachtig: “Het eerste is: Hoor Israël, de Here, onze
God, de Here is één, en gij zult de Here, uw God, liefhebben uit geheel uw hart en uit geheel uw
ziel en uit geheel uw verstand en uit geheel uw kracht”. “Dit is het... eerste gebod”. Het tweede is
gelijk het eerste, zei Christus, want het vloeit eruit voort: “Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf.
Een ander gebod, groter dan deze, bestaat niet”. “Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en
de profeten”.
De eerste vier van de tien geboden worden samengevat in het ene grote voorschrift: “Gij zult de
Here, Uw God, liefhebben met geheel uw hart”. De laatste zes worden samengevat in het andere:
“Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf”. Deze beide geboden zijn een uitdrukking van het beginsel
der liefde. Men kan niet het eerste houden en het tweede breken, noch kan men het tweede houden,
terwijl het eerste wordt verbroken. Wanneer God zijn rechtmatige plaats inneemt op de troon van
het hart, zal de juiste plaats aan de naaste worden gegeven. Wij zullen hem liefhebben als onszelf.
En alleen wanneer wij God liefhebben boven alles, is het mogelijk onze naaste onpartijdig lief te
hebben.
En aangezien alle geboden worden samengevat in liefde voor God en de mensen, volgt daaruit, dat
men geen gebod kan breken zonder dit beginsel geweld aan te doen. Aldus leerde Christus Zijn
toehoorders, dat de wet van God niet uit vele verschillende geboden bestaat waarvan sommige
meer gewicht hebben, terwijl andere van weinig belang zijn en ongestraft kunnen worden
verwaarloosd. Onze Here stelt de eerste vier en de laatste zes geboden voor als een goddelijk
geheel, en leert dat liefde tot God getoond moet worden door gehoorzaamheid aan al Zijn geboden.
388