Het Leven van Jezus door E. G. White

zij niet hun vermoeiende wacht gehouden met slapeloze waakzaamheid? Hoe zouden zij een
verhoor kunnen doorstaan, zelfs ter wille van geld, indien zij een meineed pleegden?
Om het getuigenis waarvoor zij vreesden tot zwijgen te brengen, beloofden de priesters, dat zij
voor de veiligheid van de wacht zouden zorgen, door te zeggen dat Pilatus, evenmin als zij, zou
willen dat een dergelijk verhaal werd rondverteld. De Romeinse soldaten verkochten hun
onkreukbaarheid aan de Joden voor geld. Zij waren voor de priesters verschenen, belast met een
zeer opzienbarende boodschap van waarheid; zij gingen weg met geld beladen, en op hun lippen
een leugenachtig bericht dat door de priesters voor hen was ontworpen.
Intussen was het bericht van de opstanding van Christus aan Pilatus overgebracht. Hoewel Pilatus
verantwoordelijk was voor het feit dat hij Christus had overgeleverd om te sterven, had hij er zich
betrekkelijk weinig van aangetrokken. Terwijl hij de Heiland tegen zijn zin had veroordeeld, met
een gevoel van medelijden, had hij tot op dat ogenblik geen werkelijke wroeging gevoeld. In
vreselijke angst sloot hij zich nu op in zijn huis, vastbesloten om niemand te zien. Maar de priesters
drongen tot zijn tegenwoordigheid door, vertelden het verhaal dat zij hadden verzonnen, en
drongen erop aan dat hij het verwaarlozen van hun plicht door de wacht over het hoofd zou zien.
Voordat hij hierin toestemde, ondervroeg hij in alle stilte de wachters. Dezen, bevreesd voor hun
eigen veiligheid, durfden niets te verbergen, en Pilatus wist hun een verklaring te ontlokken van
alles wat er was gebeurd. Hij zette de zaak niet verder voort, maar vanaf dat ogenblik bestond er
voor hem geen vrede meer.
Toen Jezus in het graf werd gelegd, triomfeerde Satan. Hij hoopte stellig dat de Heiland Zijn leven
niet weer zou nemen. Hij maakte aanspraak op het lichaam van de Here, en stelde zijn wacht bij
het graf, en trachtte Christus gevangen te houden. Hij was bitter vertoornd, toen zijn engelen
vluchtten bij het naderen van de hemelse boodschapper. Toen hij Christus in triomf te voorschijn
zag treden, wist hij, dat zijn koninkrijk een einde zou hebben en hij uiteindelijk moest sterven.
Door Christus ter dood te brengen, hadden de priesters zichzelf tot werktuigen van Satan gemaakt.
Nu waren ze volkomen in zijn macht. Ze waren vastgeraakt in een strik waaruit ze geen
mogelijkheid tot ontsnappen zagen, behalve door tegen Christus te blijven strijden. Toen zij het
bericht van Zijn opstanding hoorden, vreesden zij de toorn van het volk. Zij gevoelden, dat hun
eigen leven in gevaar was. De enige hoop voor hen om te kunnen bewijzen dat Christus een
bedrieger was, was te loochenen dat Hij was opgestaan. Zij kochten de soldaten om en verzekerden
zich van het stilzwijgen van Pilatus. Zij verspreidden hun leugenachtig verhaal heinde en ver. Maar
er waren getuigen die zij niet tot zwijgen konden brengen. Velen hadden het getuigenis van de
soldaten over de opstanding van Christus gehoord. En sommigen van de doden die met Christus
waren opgestaan, verschenen aan velen, en verklaarden dat Hij was opgestaan. Er bereikten de
priesters berichten over mensen die deze opgestane doden hadden gezien en hun getuigenis
gehoord. De priesters en oversten leefden in voortdurende vrees dat zij, terwijl ze op straat liepen,
of binnen de beslotenheid van hun eigen huizen, van aangezicht tot aangezicht met Christus zouden
komen te staan. Zij gevoelden, dat er geen veiligheid voor hen was. Grendels en tralies waren een
armzalige bescherming tegen de Zoon van God. Dag en nacht stond hun dat verschrikkeliike
509