Het Leven van Jezus door E. G. White

De twee genezen bezetenen waren de eerste zendelingen die Christus uitzond om het evangelie te
prediken in het gebied van Decapolis. Slechts enkele ogenblikken hadden deze mannen het
voorrecht gehad te luisteren naar wat Christus leerde. Niet één prediking van Zijn lippen was hun
ooit ter ore gekomen. Zij konden de mensen niet onderwijzen zoals de discipelen die dagelijks met
Jezus geweest waren, dit konden. Maar zij droegen in hun eigen wezen het bewijs mee, dat Jezus
de Messias was. Zij konden vertellen wat ze wisten, wat zij zelf gezien, gehoord en gevoeld hadden
van de kracht van Christus. Dit kan iedereen doen wiens hart geraakt is door de genade van God.
Johannes, de discipel die Jezus liefhad, schreef: “Hetgeen was van den beginne, hetgeen wij
gehoord hebben, hetgeen wij gezien hebben met onze eigen ogen, hetgeen wij aanschouwd hebben
en onze handen getast hebben van het Woord des levens... hetgeen wij gezien en gehoord hebben,
verkondigen wij ook u”. Als getuigen van Christus moeten we vertellen wat we weten, wat we zelf
gezien en gehoord en gevoeld hebben. Indien wij Jezus gevolgd hebben, stap voor stap, dan zullen
wij iets veelzeggends te vertellen hebben aangaande de weg waarin Hij ons geleid heeft. We
kunnen vertellen hoe wij Zijn belofte beproefd hebben en die hebben waar bevonden. We kunnen
getuigen van datgenen wat we hebben geweten van de genade van Christus. Dit is het getuigenis
waarom de Here vraagt, en bij gebrek waarvan de wereld ten onder gaat.
Hoewel de mensen uit Gergesa Jezus niet aangenomen hadden, liet Hij hen niet alleen achter in de
duisternis die zij verkozen hadden. Toen ze Hem smeekten van hen weg te gaan, hadden ze Zijn
woorden nog niet gehoord. Zij wisten niet, wat zij verwierpen. Daarom zond Hij het licht wederom
tot hen, en wel door mensen naar wie ze wel zouden willen luisteren.
Door de vernietiging van de zwijnen te bewerkstelligen, was Satan van plan de mensen van de
Heiland te doen afkeren en de prediking van het evangelie in dat gebied te verhinderen. Maar juist
deze gebeurtenis beroerde het land zoals het door niets anders beroerd had kunnen worden, en
vestigde de aandacht op Christus. Hoewel de Heiland Zelf wegtrok, bleven de mannen die Hij
genezen had, achter als getuigen van Zijn macht. Zij die werktuigen waren geweest van de vorst
der duisternis, werden kanalen van licht, boodschappers van de Zoon van God. De mensen
verwonderden zich wanneer ze luisterden naar het heerlijke nieuws .Er werd voor het evangelie
een deur geopend in dat gehele gebied. Toen Jezus terugkeerde naar Decapolis, stroomden de
mensen naar Hem toe, en drie degen lang hoorden niet alleen de bewoners van één stad, maar
duizenden uit de gehele omtrek de boodschap des heils. Zelfs de macht van boze geesten wordt
beheerst door onze Heiland, en de werking van de boze wordt beschikt ten goede.
De ontmoeting met de bezetenen in het land der Gerasenen hield een les in voor de discipelen. Het
toonde de diepten van verval, waarin Satan het menselijk geslacht tracht te brengen, en dat Christus
gezonden is om de mensen te bevrijden van zijn macht. Die ellendige schepselen die in de graven
woonden, bezeten door boze geesten, onderworpen aan onbeheerste hartstochten en lage lusten,
stellen datgene voor wat er van de mensheid zou worden, indien ze zou worden overgegeven aan
de heerschappij van Satan. Satans invloed wordt voortdurend uitgeoefend op de mensen om hun
zinnen af te leiden, de geest te beheersen ten kwade, en aan te sporen tot geweld en misdaad. Hij
212