Het Leven van Jezus door E. G. White

Hoofdstuk 81—”De Here is opgestaan!”
De nacht van de eerste dag der week was langzaam voorbijgegaan. Het donkerste uur, juist voor
het aanbreken van de dag, was gekomen. Christus was nog steeds een gevangene in Zijn enge graf.
De grote steen was nog op zijn plaats; het Romeinse zegel was niet verbroken, de Romeinse
soldaten stonden op wacht. En er waren onzichtbare wachten. Grote scharen boze engelen waren
op deze plaats bijeen. Indien het mogelijk was geweest, had de vorst der duisternis met zijn leger
van afvalligen het graf waarin de Zoon van God Zich bevond, voor altijd verzegeld gehouden.
Maar een hemels leger omringde het graf. Engelen met uitnemende kracht bewaakten het graf en
wachtten op de Vorst des levens om Hem te kunnen verwelkomen.
”En zie, er kwam een grote aardbeving, want een engel des Heren daalde uit de hemel neder”.
Gekleed in de volle wapenrusting Gods, verliet deze engel de hemelse hoven. De heldere stralen
van Gods heerlijkheid gingen voor hem uit en verlichtten zijn pad. “Zijn uiterlijk was als een
bliksem en zijn kleding wit als sneeuw. En de bewakers werden door vrees voor hem bevangen en
zij werden als doden”.
Wel, priesters en oversten, waar is nu de macht van uw wacht? Dappere soldaten, die nooit
bevreesd zijn geweest voor menselijke kracht, zijn nu als waren zij gevangengenomen zonder
zwaard of speer. Het gelaat waarnaar zij opzien, is niet het gelaat van een sterfelijk krijgsman; het
is het gelaat van de machtigste van Gods legerscharen. Deze boodschapper is degene die de plaats
inneemt waaruit Satan is gevallen. Hij is het die op de heuvels van Bethlehem de geboorte van
Christus verkondigde. Bij zijn nadering beeft de aarde; de legers der duisternis vluchten, en als hij
de steen wegrolt, lijkt het alsof de hemel op de aarde neerdaalt. De soldaten zien, hoe hij de steen
verwijdert zoals hij dat een kiezelsteen zou doen, en ze horen hoe hij roept: Zone Gods, kom uit,
Uw Vader roept U. Zij zien, hoe Jezus uit het graf te voorschijn treedt, en ze horen hoe Hij over
het verbroken graf verklaart: “Ik ben de opstanding en het leven”. Terwijl Hij te voorschijn treedt
in majesteit en heerlijkheid, buigen de legers van engelen zich diep in aanbidding voor de Verlosser,
en heten Hem welkom met lofliederen.
Een aardbeving gaf het uur aan waarop Christus Zijn leven aflegde, een andere aardbeving
getuigde van het ogenblik waarop Hij het in triomf weer opnam. Hij Die dood en graf had
overwonnen, trad te midden van de wankelende aarde, de flitsende bliksem en de rollende donder
als een overwinnaar uit de spelonk te voorschijn. Wanneer Hij zal wederkomen naar de aarde, zal
Hij “niet slechts de aarde, maar ook de hemel doen beven”. “De aarde waggelt zeer als een
beschonkene en zwaait heen en weer als een nachthut”. “Als een boekrol worden de hemelen
samengerold”. “Op die dag zullen... de elementen door vuur vergaan, en de aarde en de werken
daarop zullen gevonden worden”. “Maar de Here is een schuilplaats voor Zijn volk en een veste
voor de kinderen Israels”.
Bij de dood van Jezus hadden de soldaten gezien hoe midden op de dag de aarde werd gehuld in
duisternis; maar bij de opstanding zagen zij, hoe de glans van de engelen de nacht verlichtte, en
507