Het Leven van Jezus door E. G. White

hun graftomben geworpen. De schepping scheen sidderend in atomen uiteen te vallen. Priesters,
oversten, soldaten, beulen en volk lagen sprakeloos van angst, met het aangezicht ter aarde.
Toen de luide roep: “Het is volbracht!”, van de lippen van Christus kwam, verrichtten de priesters
hun werk in de tempel. Het was de tijd van het avondoffer. Het lam dat Christus voorstelde, was
naar de tempel gebracht om te worden geslacht. Gekleed in zijn betekenisvolle, prachtige kleed
stond de priester met opgeheven mes, zoals Abraham, toen hij op het punt stond zijn zoon te doden.
Met intense belangstelling keken de mensen toe. Maar de aarde beeft en schudt; want de Here Zelf
nadert. Met een scheurend geluid wordt het binnenste voorhangsel van de tempel door een
ongeziene hand van boven naar beneden opengereten, waardoor voor de ogen der menigte de plaats
die eens met de tegenwoordigheid van God was vervuld, wordt opengesteld. In deze plaats had de
Schechina verblijf gehouden. Hier had God boven het verzoendeksel Zijn heerlijkheid
geopenbaard. Niemand, uitgezonderd de hogepriester, mocht ooit het voorhangsel optillen dat deze
afdeling scheidde van de rest van de tempel. Hij ging daar eenmaal per jaar binnen om verzoening
te doen voor de zonde van het volk. Maar zie, dit voorhangsel wordt in tweeën gescheurd. De
heiligste plaats van het aardse heiligdom is niet langer heilig.
Overal heerst vrees en verwarring. De priester staat op het punt het offerdier te slachten; maar het
mes valt uit zijn krachteloze hand, en het lam ontkomt. Type en antitype hebben elkaar ontmoet in
de dood van Gods Zoon. Het grote offer is gebracht. De weg naar het heilige der heiligen is
geopend. Er is een nieuwe, levende weg bereid voor allen. De zondige, treurende mensheid behoeft
niet langer op de komst van de hogepriester te wachten. Voortaan zou de Heiland dienst doen als
Priester en Middelaar in de hemel der hemelen. Het was alsof een levende stem tot de
tempelgangers had gesproken: Er is nu een einde aan alle slachtoffers en offeranden voor de zonde.
De Zoon van Ggd is gekomen naar Zijn Woord: “Zie, hier ben Ik — in de boekrol staat van Mij
geschreven — om Uw wil, o God, te doen”. “Met Zijn eigen bloed”, is Hij “eens voor altijd
binnengegaan in het heiligdom, waardoor Hij een eeuwige verlossing verwierf”.
492