Het Leven van Jezus door E. G. White

Christus stelde de enige voorwaarde die de overste in een zodanige positie zou brengen, dat hij een
christelijk karakter zou kunnen vervolmaken. Zijn woorden waren woorden van wijsheid, hoewel
ze streng en veeleisend schenen. In het aannemen en gehoorzamen hiervan lag voor de overste de
enige hoop op redding. Zijn verheven positie en zijn bezittingen oefenden op zijn karakter een
haast onmerkbare invloed ten kwade uit. Als hij deze zou blijven koesteren, zouden ze zijn
genegenheid tot God verdringen. Weinig of veel van God terughouden betekende voor hem
datgene vasthouden wat zijn zedelijke kracht en werkzaamheid zou verminderen; want indien de
dingen van deze wereld worden gekoesterd, hoe onzeker en onwaardig ze ook mogen zijn, ze gaan
ons geheel in beslag nemen.
De overste onderkende snel wat de woorden van Christus inhielden, en hij werd bedroefd. Indien
hij de waarde van de aangeboden gave had beseft, zou hij zich schielijk hebben geschaard onder
de volgelingen van Christus. Hij was een lid van de geëerbiedigde raad der Joden, en Satan
verleidde hem met vleiende vooruitzichten voor de toekomst. Hij wilde de hemelse schat hebben,
maar hij wenste ook de tijdelijke voordelen die zijn rijkdommen hem zouden brengen. Het speet
hem, dat dergelijke voorwaarden bestonden; hij wenste het eeuwige leven, maar hij was niet bereid
het offer te brengen. De prijs van het eeuwige leven scheen te hoog, en hij ging bedroefd heen,
“want hij bezat vele goederen”.
Zijn bewering, dat hij de wet van God had gehouden, was een misleiding. Hij liet blijken, dat
rijkdommen zijn afgod waren. Hij kon de geboden van God niet bewaren, terwijl de wereld de
eerste plaats in zijn genegenheid innam. Hij had de gaven van God meer lief dan de Gever. Christus
had de jongeman gemeenschap met Hemzelf aangeboden. “Volg Mij”, zei Hij. Maar de Heiland
betekende niet zoveel voor hem als zijn eigen naam onder de mensen, of zijn bezittingen. Zijn
aardse schat, die zichtbaar was, op te geven voor de hemelse schat, die onzichtbaar was, was een
te groot risico. Hij weigerde het aanbod van het eeuwige leven, en ging weg, en nadien zou de
wereld altijd door hem worden gediend. Duizenden maken deze beproeving door, en wegen
Christus af tegen de wereld; en velen kiezen de wereld. Evenals de jonge overste wenden zij zich
van de Heiland af, terwijl ze in hun hart zeggen: Ik wil deze man niet als mijn Leidsman hebben.
Christus’ bemoeienis met de jongeman wordt voorgesteld als een aanschouwelijke les. God heeft
ons een gedragsregel gegeven, die ieder van Zijn dienstknechten moet volgen. Het is
gehoorzaamheid aan Zijn wet, niet louter een wettelijke gehoorzaamheid, maar een
gehoorzaamheid die in het leven doordringt en in het karakter aangetoond wordt. God heeft Zijn
eigen maatstaf van karakter gesteld voor allen die onderdanen willen worden van Zijn koninkrijk.
Alleen zij die medearbeiders met Christus willen worden, alleen zij die willen zeggen: Here, alles
wat ik heb en alles wat ik ben, behoort U toe, zullen als zonen en dochters van God worden erkend.
Allen moeten overwegen wat het betekent, de hemel te verlangen, en zich nochtans af te wenden
vanwege de voorwaarden die worden gesteld. Bedenk wat het betekent “Neen” te zeggen tegen
Christus. De overste zei: Neen, ik kan U niet alles geven. Zeggen wij hetzelfde? De Heiland doet
het aanbod, het werk dat God ons te doen heeft gegeven, met ons te delen. Hij doet het aanbod de
middelen die God ons heeft gegeven, te gebruiken om Zijn werk vooruit te brengen in de wereld.
Alleen op deze wijze kan Hij ons redden.
332