Het Leven van Jezus door E. G. White

Jezus dacht aan alle mensen over de gehele aarde die door valse herders werden misleid. Zij die
Hij verlangde te verzamelen als schapen Zijner weide, waren verstrooid onder wolven, en Hij zei:
“Nog andere schapen heb Ik, die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden, en zij zullen naar
Mijn stem horen, en het zal worden één kudde, één herder”.
“Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik Mijn leven afleg om het weder te nemen”. Dat wil
zeggen, Mijn Vader heeft u zó liefgehad, dat Hij Mij nog te meer liefheeft, omdat Ik Mijn leven
geef om U te verlossen. Door uw plaatsvervanger en borg te worden, door Mijn leven te geven,
door uw verplichtingen, uw overtredingen op Mij te nemen, heb Ik Mij bemind gemaakt bij de
Vader.
”Ik leg Mijn leven af om het weder te nemen. Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit
Mijzelf af. Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen”. Terwijl Hij als lid van het
menselijk gezin sterfelijk was, was Hij als God de fontein des levens voor de wereld. Hij had de
naderende dood kunnen weerstaan, en Hij had kunnen weigeren onder de macht van de dood te
komen; maar vrijwillig legde Hij Zijn leven af, om leven en onsterfelijkheid aan het licht te
brengen. Hij droeg de zonde der wereld, verdroeg de vloek daarvan, gaf Zijn leven als een
offerande, opdat de mens niet voor eeuwig zou sterven. “Nochtans, onze ziekten heeft Hij op Zich
genomen, en onze smarten gedragen... Om onze overtredingen werd Hij doorboord, om onze
ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn
striemen is ons genezing geworden. Wij allen dwaalden als schapen, wij wendden ons ieder naar
zijn eigen weg, maar de Here heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen neerkomen”.
309