Het Leven van Jezus door E. G. White

Wie is deze Jezus? vroegen ze. Hij Die voor Zichzelf aanspraak gemaakt had op de heerlijkheid
van de Messias, was de zoon van een timmerman en had in dat vak gewerkt bij Zijn vader Jozef.
Ze hadden Hem de heuvels op en af zien zwoegen, ze wisten wie Zijn broers en zusters waren, en
kenden Zijn leven en arbeid. Zij hadden gezien hoe Hij Zich ontwikkelde van kind tot jongeman
en van jongeman tot volwassen man. Hoewel Zijn leven onberispelijk was geweest, wilden ze niet
geloven, dat Hij de Beloofde was.
Welk een tegenstelling bestond er tussen wat Hij leerde over het nieuwe koninkrijk en datgene wat
ze van de oudsten gehoord hadden! Jezus had niets gezegd over een bevrijden van de Romeinen.
Ze hadden gehoord over Zijn wonderen, en hadden gehoopt, dat Zijn macht zou worden
aangewend in hun voordeel, maar ze hadden daartoe geen aanwijzingen gezien.
Terwijl ze de deur openden voor de twijfel, werden hun harten nog meer verhard door het feit dat
ze voor een ogenblik vermurwd waren geweest. Satan was vast besloten, dat er die dag geen blinde
ogen zouden worden geopend, en dat geen zielen die in slavernij gebonden waren, zouden worden
bevrijd. Met geweldige energie trachtte hij hen te sterken in hun ongeloof. Ze hielden geen
rekening met het teken dat ze reeds ontvangen hadden, toen ze getroffen waren door de overtuiging
dat het hun Verlosser was, Die tot hun sprak.
Maar nu toonde Jezus een blijk van Zijn goddelijkheid, door hun geheime gedachten te openbaren.
“En Hij zeide tot hen: Gij zult ongetwijfeld deze spreuk tot Mij zeggen: Geneesheer, genees uzelf!
Doe alle dingen waarvan wij gehoord hebben dat zij te Kapernaüm geschied zijn, ook hier in uw
vaderstad. Doch Hij zeide: Voorwaar, Ik zeg u, geen profeet is aangenaam in zijn vaderstad. Doch
Ik zeg u naar waarheid, er waren vele weduwen in de dagen van Elia in Israël, toen de hemel drie
jaren en zes maanden lang gesloten bleef en er grote hongersnood was over het gehele land, en tot
geen van haar werd Elia gezonden, doch wel naar Sarepta, bij Sidon, tot een vrouw die weduwe
was. En er waren vele melaatsen in Israël ten tijde van de profeet Elisa, en geen van hen werd
gereinigd, doch wel Naaman de Syriër”.
Door dit relaas van gebeurtenissen in het leven van de profeten, kwam Jezus tegemoet aan de
vragen van Zijn toehoorders. De dienstknechten die God uitverkoren had voor een bijzonder werk,
mochten niet werken voor een ongevoelig en ongelovig volk. Maar zij, die een hart om te verstaan
en een geloof om aan te nemen hadden, werden bijzonder begunstigd met blijken van Zijn macht
door middel van de profeten. In de dagen van Elia was Israël van God afgedwaald. Ze hielden vast
aan hun zonden en verwierpen de waarschuwingen van de Geest door de boodschappers des Heren.
Op deze wijze sneden ze zichzelf af van het kanaal waarlangs de zegen Gods tot hen kon komen.
De Here ging de huizen van Israël voorbij en vond een schuilplaats voor Zijn knecht in een heidens
land bij een vrouw die niet behoorde tot het uitverkoren volk. Maar deze vrouw was begunstigd
omdat ze het licht dat ze ontvangen had, gevolgd had, en omdat haar hart openstond voor het
grotere licht, dat God haar door Zijn profeet gezonden had.
Om dezelfde reden werd in de tijd van Elisa voorbijgegaan aan de melaatsen in Israël. Maar
Naaman, een heidens edelman, was getrouw geweest aan wat hij meende dat recht was en hij had
140