2606-volledige-tekst_tcm28-124504

Hoofdstuk 7: België-Vlaanderen
religies. De broer van een van de oprichters zou prominent lid van Sharia4Belgium zijn
geweest (Trouw 30 december 2015). Coolsaet bevestigt het bericht in Trouw dat het niet om
een radicale groepering gaat, maar om twee geradicaliseerde figuren binnen de groepering
(interview januari 2016). Wegens het gebrek aan informatie zal op deze groepering niet
verder worden ingegaan. Meer recent komen daarbij de aanslagen in Brussel op 22 maart
2016. In paragraaf 7.3.3 hiervan een kort overzicht.
7.3.2 Discursieve repertoires
Arabisch Europese Liga
De AEL streed vooral voor erkenning en incorporatie van migranten in de Belgische politiek,
gebaseerd op een Arabisch-Europese identiteit (Jacobs 2006). Daarnaast stond de AEL
een democratische Arabische staat voor, waarin diverse religies in gelijkheid met elkaar
kunnen leven, wel gebaseerd op de islam als religie. De grenzen zouden lopen van de
Atlantische oceaan tot Iran (Koutroubas e.a., in Emerson 2009: 62). Een ander belangrijk
speerpunt was de bevrijding van Palestina, en de opheffing van de Joodse staat Israël. Verder
streden zij voor solidariteit met alle moslimgemeenschappen en alle andere onderdrukte
mensen over de wereld (ibid.: 61).
Bousetta en Swyngedouw (2006: 104,105) stellen dat door een brede variatie aan ideologische
standpunten, bijvoorbeeld discriminatie, het probleem van politieke representatie en
solidariteit met Palestina, de AEL heel diverse sympathisanten aantrok, variërend van
extreemlinkse sympatisanten, progressieve moslims tot radicale islamisten. Na de aanslagen
op 9/11 verschoof hun identiteit van een nadruk op ‘Arabisch’ naar ‘moslim’ om een
bredere migrantendoelgroep aan te trekken. De AEL baseerde zich echter niet op een
duidelijke Arabische of islamistische definitie, maar een meer hybride identiteit, meer van
civiele aard, namelijk gericht op integratie en non-discriminatie. Bousetta en Swyngedouw
(2006: 105) stellen dan ook dat de groepering veel dichter bij Afro-Amerikaanse protestgroepen
staat, dan Arabische nationalisten of islamisten. De groepering liet zich inspireren door
de burgerrechtenactivist Malcolm X (Zemni 2011). Coolsaet (interview januari 2016) bevestigt
dit beeld, dat het om een groepering ging die als belangrijke boodschap had trots te
zijn op je roots, vergelijkbaar met de Black and beautiful-groepering in de Verenigde Staten. Er
wordt nog steeds gesproken over de ‘AEL-generatie’ (Coolsaet interview januari 2016).
Ondanks dat zij zich, onder andere, distantieerde van het geweld tijdens de pro-Palestina-demonstraties
vlakbij de Joodse buurt in Antwerpen, was hun stijl tamelijk agressief en
provocatief (Koutroubas e.a. 2009). Zo stonden op de website gewapende Palestijnse soldaten
en werden op demonstraties vaak gewelddadige teksten gezongen als ‘Hamas, Jihad,
Hezbollah’. Jacobs (2006: 107) spreekt van een flirt met een gewelddadig imago. Bovendien
was Jahjah erg terughoudend in het veroordelen van terroristisch geweld tegen onder
andere Amerikaanse doelen.
Jacobs (2006) stelt dat, als we kijken naar het dominante burgerschapsmodel in Vlaanderen
en Wallonië, het in lijn is met de verwachting dat de groepering wel aan zichtbaarheid en
populariteit won in het meer multiculturele Vlaanderen met haar nadruk op de etnische
identiteit, en niet in het meer laïque Wallonië.
Extremistische (jihadistische) stromingen
Kijken we naar het brede radicaalislamitische discours dan vinden we in de geraadpleegde
bronnen geen aanwijzingen dat België een bijzondere plaats inneemt. Een enkele keer
wordt er specifiek naar het land verwezen. Zo is er een video van IS van januari 2015 met
een onthoofding waarin wordt verwezen naar België. Eén van de mannen in de video zegt:
“En dit is mijn boodschap voor Frankrijk en zijn zuster België. Wij waarschuwen jullie dat
wij zullen komen met autobommen, explosieven en dat wij jullie zullen onthoofden” (De
Morgen 28 januari 2015).
136