2606-volledige-tekst_tcm28-124504

Volgens Zemni is België sinds zijn bijdrage aan de ‘War on Terror’ vanaf 2013 in toenemende
mate in het vizier gekomen van jihadisten. De IS heeft al eens aangekondigd dat hij niet
zoveel te doen had met het Westen voordat de westerse invasie begon in Syrië, maar dat het
sinds de inmenging wachten is op een aanslag. Een half jaar later vond de eerste aanslag
plaats, namelijk op Charlie Hebdo, aldus Zemni (interview januari 2016). Coolsaet betwijfelt
of het risico groter is geworden nu België meedoet aan de strijd in Syrië. Het land is al
langer in het vizier. Zo vond de aanslag op het Joodse museum in Brussel plaats voordat
deze inzet begon (interview Coolsaet januari 2016).
Zemni stelt dat België niet zo’n grote vijand is als Frankrijk en dat IS mede naar België
verwijst om strategische redenen. IS is voortdurend bezig met het creëren van verdeeldheid
tussen de verschillende bevolkingsgroepen, ook in België, en richt zich dus op Belgische
moslims, maar ook op de niet-moslims, met als doel de verschillende groepen te polariseren.
Zowel Zemni als Coolsaet stellen in het interview (januari 2016) dat radicale groeperingen
verwijzen naar de gehele Belgische staat als schuldige van de oorlog tegen IS, waarbij zij
verwijzen naar het gehele discours, en niet enkel naar dat van partijen als het Vlaams
Belang of Pegida.
Daarnaast stelt Coolsaet (2015a) dat het hoofddoel van IS het oprichten van een kalifaat in
Syrië en Irak is; al hetgene dat erbij komt, in de vorm van aanslagen in Europa, is bijvangst,
maar geen hoofddoel. De harde kern van jongeren die naar Syrië trekt, bestaat uit jongeren
die verloren zijn en die een sterke haat vertonen voor het land waar zij wonen, in dit geval
België. Zij willen wraak plegen. Hij stelt dat veel van deze jongeren eerder hierdoor in hun
acties gedreven worden, dan door religieuze motieven.
Kijken we naar de Sharia4-organisaties, dan zijn die gebaseerd op het gedachtegoed van
Al-Muhajiroun (en oorspronkelijk Hizb ut-Tahrir) die volgens Nesser (2011) de ‘middenweg’
tussen hardcore jihadisten en sterk politieke activisten representeren. Het gedachtegoed
komt overeen met de groepering in het VK, namelijk een veroordeling van democratie als
ondemocratisch en het doel om de sharia in te voeren in België. Zij zien de stichting van
een kalifaat als de oplossing voor de culturele, militaire, economische en politieke ‘ziekte’
die de mondiale ummah lastigvallen. Het Westen is moreel corrupt en is bewust bezig de
islam aan te vallen en moslims te verdelen (Vidino 2015: 5). Hiermee wijken zij af van Hizb
Ut-Tahrir die niet gericht is op het stichten van een kalifaat in het Westen, maar enkel in
islamitische landen (ibid. 7). Coolsaet (2015a) beschrijft hoe Sharia4 een sterke wij-zij-divisie
probeerde te creëren door de gepercipieerde vernedering en onderdrukking van moslims
wereldwijd te benadrukken, wat het gebruik van geweld legitimeerde. Anjem Choudary,
van Sharia4UK, was een belangrijke inspiratiebron voor de leiders van Sharia4Belgium.
7.3.3 Actierepertoires
Arabisch Europese Liga
Zoals gezegd, was de stijl van de AEL provocatief en confronterend. De groep organiseerde
meerdere demonstraties, met uiteenlopende thema’s. In 2006 plaatste zij provocerende
cartoons op haar website, die suggereerden dat de Joden de holocaust hebben verzonnen.
De AEL stelde dat het een reactie was op het besluit om Wilders niet te vervolgen wegens
het plaatsen van de Deense Mohammedcartoons op zijn website. De Nederlandse tak van de
AEL kreeg uiteindelijk een boete opgelegd (NRC 2 september 2009; NRC 20 augustus 2010).
Ondanks de ‘flirt’ met geweld, distantieerde de groepering zich meerdere keren van
demonstranten die tijdens demonstraties geweld gebruikten (Jacobs 2006). Eén van de
bekendste acties die uitmondde in ongeregeldheden was in 2002. Koutroubas en collega’s
(2009) stellen dat de groepering provoceerde en werd geprovoceerd door het Vlaams Blok.
Bedreigde identiteiten: De wisselwerking tussen anti-islambewegingen en de radicale islam
137