2606-volledige-tekst_tcm28-124504

Die bijeenkomst leidde tot schermutselingen met de politie en opstootjes tussen demonstranten
en Aziatische inwoners van Luton (2013: 175). Het was de directe aanleiding voor
het ontstaan van EDL, in dezelfde plaats later dat jaar.
Als we wisselwerking als een proces beschouwen waarbij de acties van de een actie van de
ander uitlokken, dan is er in deze loop van gebeurtenissen een duidelijke wisselwerking
waarneembaar. Busher en Macklin schrijven dan ook: “EDL en islamistische activisten
hebben elkaar continue uitgedaagd” (2014: 57). 57
Uit de analyse van de wisselwerking in het VK blijkt dat anti-islamactoren zoals EDL en
Britain First heel direct reageren op acties van radicale-islamactoren – zowel in hun
discursieve als in hun actierepertoires. Zo is de EDL bijvoorbeeld sterk gericht op de acties
van radicale moslims. Op het discursieve niveau staan de radicale islam en radicale moslims
centraal. In discoursen over de eigen identiteit van EDL wordt telkens het contrast met
de Ander – in de vorm van de radicale islam (maar ook ‘links’) – benadrukt; bijvoorbeeld in
beschrijvingen van EDL-leden van de wijze waarop de politie met de verschillende protestgroeperingen
omgaat. In de EDL-gelederen leeft bijvoorbeeld het gevoel dat tegen moslimextremisten
minder politiegeweld wordt ingezet en minder zware straffen worden
opgelegd dan tegen EDL-aanhangers, waarbij verschillende praktijkvoorbeelden worden
genoemd (Busher 2013: 77).
EDL-aanhangers gebruiken concrete acties van radicale moslims om de claim van de
dreiging van militante islam kracht bij te zetten. Volgens Busher (2013: 70) kan het hierbij
gaan om belangrijke symbolische gebeurtenissen op lokaal, nationaal of internationaal
niveau, die deel gaan uitmaken van het arsenaal aan gedeelde ervaringen onder EDL-aanhangers.
Voorbeelden van dit soort gebeurtenissen zijn het verbranden van herdenkingsklaprozen
door leden van de splintergroep Muslims Against Crusades in november 2010,
een mars van Islam4UK en Muslims Against Crusades ter ere van Osama Bin Laden na diens
dood in mei 2011, de moord op Lee Rigby en internationale gebeurtenissen zoals de aanslagen
in Parijs. In het Britse anti-moslimkamp is daarnaast veel aandacht voor de vermeende
campagne om shariawetgeving in het VK in te voeren.
Ook op het niveau van actierepertoires is er vaak sprake van een directe reactie op acties
van radicale moslims, en lijkt er sprake te zijn van een wisselwerking in de stijl van actievoeren.
Bakri Mohammed heeft de provocerende, publiciteitsgerichte manier van actievoeren
geïntroduceerd, die kenmerkend is geworden voor het radicale moslimactivisme in het
VK. Opvallend is dat de anti-islamactoren die stijl lijken te kopiëren. Dat werd heel duidelijk
in de affaire rondom de zogenaamde ‘moslimpatrouilles’ en ‘christelijke patrouilles’.
In 2013 was er een aantal incidenten rondom zogenaamde moslimpatrouilles in verschillende
wijken in Oost-Londen, waarbij radicale moslimjongeren voorbijgangers aanspraken
op islamonwaardig gedrag in wat zij een ‘moslimgebied’ noemden. De incidenten werden
door de daders gefilmd en verspreid via YouTube. Britain First voerde in directe reactie
hierop begin 2014 zogenaamde christelijke patrouilles uit, waarbij leden moskeeën binnendrongen,
en aldaar aanwezige moslims aanspraken en trachten te bekeren, of bierblikjes
leegdronken voor de ingang. Ook deze moskeebezoeken werden gefilmd en op sociale
media gezet. Met dit soort acties genereerde Britain First veel media-aandacht. De patrouilles
leidden tot veel publieke onrust, maar de politie heeft tot nu toe gekozen voor een ‘low
key response’, onder meer omdat er geen wettelijke handvatten zijn om iets aan de bezoeken
te doen.
Dit kopiëren van elkaars manier van actievoeren wordt door Busher en Macklin als volgt
beschreven: “tegengestelde bewegingen kunnen ook een directe invloed op elkaar hebben
57 “EDL and Islamist activists have continued to provoke one another.”
Bedreigde identiteiten: De wisselwerking tussen anti-islambewegingen en de radicale islam
49