2606-volledige-tekst_tcm28-124504

Hoofdstuk 7: België-Vlaanderen
Zo wilde het Vlaams Blok de groepering laten verbieden nadat zij hadden aangekondigd
burgerpatrouilles te willen organiseren. Deze aankondiging volgde op de geplande versterkte
controles op jongeren met Marokkaanse achtergrond, een plan dat door het Vlaams Blok
gelekt was naar de pers. De geplande ‘burgerpatrouilles’ leidden tot veel ophef. Dit samen
met de, naar men dacht racistische moord, op een van oorsprong Marokkaanse docent,
zorgde voor sterke onlusten. In de wijk waar de moord was gepleegd, met veel inwoners van
Marokkaanse afkomst, vonden gedurende twee dagen rellen plaats (Jacobs 2006). Jahjah
werd opgepakt, en beschuldigd van banden met terroristische groeperingen. Hij werd van
alle verdenkingen vrijgesproken. Deze gebeurtenis zorgde uiteindelijk voor de naamsbekendheid
van de groepering (Koutroubas e.a. 2009).
De groepering heeft geprobeerd een politieke partij op te richten, eerst onder de naam
RESIST, later onder de naam Moslim Democratische Partij, maar beiden hadden weinig succes.
Zij organiseerde demonstraties tegen Franstalige scholen in Brussel wegens het verbod op
hoofddoekjes en verklaarde dat er raden van islamitische leerlingen werden opgezet op
middelbare scholen in België.
Sharia4Belgium
Sharia4Belgium hanteerde dezelfde actierepertoires als haar Britse evenknie, namelijk
confronterende protesten gericht op media-aandacht, publiciteitsstunts, verstoringen van
events en een agressieve online aanwezigheid (Vidino 2015: 4). Zij combineerde politiek
activisme zoals publieke ‘da’wa’ met meer geheime activiteiten om haar doelen te bereiken.
Zo verstoorde zij verschillende toespraken van individuen die de groep als anti-islam
beschouwde, waaronder Tofik Dibi van Groenlinks in Amsterdam, die allen veel media-aandacht
genereerden. Ook verstoorden in 2010 zo’n twintig leden van Sharia4Belgium een
lezing op de Antwerpse Universiteit over de politieke islam van de Nederlandse auteur
Benno Barnard (Vidino 2015), genaamd ‘Leve God, weg met Allah’. De oproep hiertoe werd
gedaan op de website van de groepering. Barnard werd beveiligd door lijfwachten van
Vlaams Belang, waarom hij zelf had gevraagd. Op het tumult dat volgde, reageerde een
aantal bekende islamcritici, waaronder Hans Jansen en Ehsan Jami, met een ingezonden
brief aan de Belgische krant De Standaard (‘Wij verdedigen Barnard’ 20 april 2010). De
websites van Sharia4Belgium werd uit de lucht gehaald. In een Belgisch programma ‘Phara’
werden daarna Barnhard en een van de leiders van Sharia4Belgium uitgenodigd, Fouad
Belkacem (De Morgen 2 april 2010, 5 april 2010, 8 april 2010; Koning e.a. 2014).
Ook was de groep in 2011 betrokken bij een protest in de wijk Molenbeek, dat uitmondde in
geweld. De aanleiding van het protest was de poging van de politie om een vrouw in niqab
in te rekenen, omdat het dragen daarvan in publiek verboden is (Vidino 2015).
Overig acties binnen het radicale-islamveld
Daarnaast zijn er acties die geen aantoonbaar verband houden met bovenbeschreven
groeperingen, maar die wel vallen binnen het radicale-islamveld in België. Hieronder een
niet uitputtend overzicht van de gebeurtenissen.
In november 2010 werden 11 radicale moslims opgepakt in Antwerpen wegens verdenking
van de beraming van aanvallen op doelen in België. De veiligheidsdiensten onderzochten
verbanden met Sharia4Belgium en de website van Ansar al-Mujahidin, een jihadistisch
internetforum aan Al Qaida gelieerd (Nesser 2014).
Het jaar daarna, in juni 2012, raakten drie Belgische politieagenten gewond in de metro in
Brussel na een aanval van een Franse jihadist. Hij zou boos zijn over het verbod op Sharia-
4Belgium.
Ook werd in mei 2014 een aanslag gepleegd op het Joods museum in Brussel. Vier mensen
kwamen daarbij om. De dader was Mehdi Nemmouche, een Fransman die in de gevangenis
138