cache

ตารางที่
24 ปริมาณของแข็งที่ละลายน้ําไดทั้งหมดตอปริมาณกรดไทเทรตไดของเงาะที่เก็บรักษาใน
ถาดพลาสติก PP ไมไดปดผนึก (control) และปดผนึกดวย LDPE-1, PE-1 และ PE-2
เก็บรักษาที่อุณหภูมิ
12 องศาเซลเซียส
่
วันที่เก็บรักษา
Control
TSS/TA
LDPE-1 PE-1 PE-2
วันที 0 78.33±6.00 ns 78.33±6.00 ns 78.33±6.00 ns 78.33±6.00 ns
่ วันที 3 90.00±4.18 a 84.91±4.05 b 86.09±2.80 b 87.86±5.63 b
่ วันที 6 91.23±4.02 a 86.09±4.79 b 84.65±5.01 b 83.04±2.63 b
่ วันที 9 N/A 85.78±5.18 ns 89.41±5.90 ns 86.36±5.41 ns
่ วันที 12 N/A N/A 86.68±5.73 ns 86.36±5.32 ns
่
่
วันที 15 N/A N/A N/A 83.17±5.82
วันที 18 N/A N/A N/A 87.86 ±3.70
หมายเหตุ คาเฉลี่ย±สวนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
(n = 6) ที่มีอักษรกํากับตางกันจากแถวนอนเดียวกัน
แตกตางกันอยางมีนัยสําคัญ (p ≤ 0.05), ns ไมแตกตางอยางมีนัยสําคัญ N/A หมายถึง
ไมมีขอมูลเนื่องจากเกิดการเสื่อมเสีย
การประเมินคุณภาพของผลเงาะโดยพิจารณาการเกิดกลิ่นหมัก
พบวา เงาะในถาดที่ปด
ผนึกดวยฟลม LDPE-1 เกิดกลิ่นหมักในวันที่
6 ของการเก็บรักษาและมีระดับการเกิดกลิ่นหมักมาก
ที่สุด
(ระดับ 3.3) ในวันที่
9 ของการเก็บรักษา (p ≤ 0.05) สวนเงาะในถาดที่ปดผนึกดวย
PE-1 เริ่ม
เกิดกลิ่นหมัก
(ระดับ 2.2) ในวันที่
9 ของการเก็บรักษาและมีระดับการเกิดกลิ่นหมักสูงขึ้น
(ระดับ
3.2) ในวันที่
12 ของการเก็บรักษา (ภาพที่
50) ระดับการเกิดกลิ่นหมักของเงาะมีคาแตกตางกันขึ้นกับ
ความเขมขนของแกสในบรรจุภัณฑ รวมทั้งระยะเวลาที่เงาะไดรับแกสดวย
(Watkins and Zhang,
1998; Kader, 1986) จะเห็นไดวากลิ่นหมักของเงาะที่เกิดขึ้นสอดคลองกับปริมาณเอทานอลในน้ําคั้น
เงาะจากการทดลองขางตนดวย
ระดับการเกิดสีน้ําตาลดําของขนเงาะทุกสภาวะมีแนวโนมเพิ่มขึ้นตลอดระยะเวลาการ
เก็บรักษา โดยเงาะในถาดที่ไมปดผนึกมีระดับการเกิดสีน้ําตาลดําของขนเงาะเพิ่มสูงขึ้นอยางรวดเร็ว
ในวันที่
3 และ 6 ของการเก็บรักษา เมื่อเปรียบเทียบกับเงาะในถาดที่ปดผนึกดวยฟลมชนิดตางๆ
(ภาพที่
51) จากการสังเกตพบวาขนของเงาะมีลักษณะแหงเหี่ยว
และเกิดสีน้ําตาลขึ้นตรงสวนปลาย
110