cache

(ก) (ข)
ภาพที่
10 อาการสะทานหนาว (chilling injury) ของเงาะที่อุณหภูมิ
0 องศาเซลเซียส ในวันที่
2
ของการเก็บรักษา (ก) และที่อุณหภูมิ
10 องศาเซลเซียส ในวันที่
8 ของการเก็บรักษา (ข)
ตารางที่
10 แสดงคา temperature coefficient (Q10) ของเงาะ ในชวงอุณหภูมิ 0-30 องศา
เซลเซียส พบวา ชวงอุณหภูมิ 10-20 องศาเซลเซียส เงาะมีคา Q10 เทากับ 1.87 ซึ่งมีคาสูงที่สุด
และมี
คาลดลงเมื่ออุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้น
โดยชวง 20-30 องศาเซลเซียส มีคาเทากับ 1.30 ตามลําดับ ทั้งนี้การ
ลดลงของคา Q10 เมื่ออุณหภูมิสูงขึ้น
เกิดเนื่องจากที่อุณหภูมิสูงการซึมผานของแกสออกซิเจนเขาไป
ภายในเนื้อเยื่อของผลิตผลไมเร็วพอที่จะทําใหเกิดอัตราการหายใจสูงขึ้นมากนัก
ในชวงอุณหภูมิ
ประมาณ 30 องศาเซลเซียส การเพิ่มขึ้นของอัตราการหายใจลดลง
ทั้งนี้เพราะโปรตีนหรือเอนไซม
ตางๆ ที่จําเปนในกระบวนการหายในเริ่มแปลงสภาพ
(denature) และทําใหปฏิกิริยาตางๆ เกิดขึ้น
ไมได ผลิตผลเกิดการเสื่อมสภาพและเนาเสียไปในที่สุด
(Kader, 1986) ในขณะที่
คา Q10 ของเงาะ
ในชวงอุณหภูมิ 0-10 องศาเซลเซียส มีคาเทากับ 1.64 ซึ่งมีคาต่ํากวาชวงอุณหภูมิที่
10-20 องศา
เซลเซียส ซึ่งโดยปกตินั้นที่อุณหภูมิต่ํา
อัตราการหายใจมีคาลดลง แตในผลไมบางชนิดโดยเฉพาะ
ผลไมที่มีถิ่นกําเนิดในเขตรอนหรือกึ่งรอน
อัตราการหายใจอาจเพิ่มสูงขึ้นเมื่ออุณหภูมิลดลงต่ํากวา
10 องศาเซลเซียส ซึ่งแสดงไดวาอาจเกิดอาการสะทานหนาวขึ้นได
สอดคลองกับการทดลองของ
Bron et al. (2005) โดยพบวาเมื่อเก็บรักษาผลฝรั่งที่อุณหภูมิต่ํากวา
11 องศาเซลเซียส เกิดอาการ
สะทานหนาวขึ้น
ซึ่งคา
Q10 ในชวง 1-11 องศาเซลเซียส ต่ํากวาในชวง
11-21 องศาเซลเซียส และเมื่อ
เก็บรักษาที่อุณหภูมิสูงขึ้น
คา Q10 ลดลงมาก โดยชวง 31-41 องศาเซลเซียส มีคาเพียง 0.8 เทานั้น
53