Archiv für slavische Philologie

über Caramans Werk Identitä oder ConBiderazioni. 109
liano. Questo dal nome del suo autore dinominasi (h) Kjnrilizu : quello dicesi
Buhviza, et anco Glagoliza (i) da Bukvi, che sono lifterae, e da glagolju, ch' e
ioquor. Deir uno servesi la chiesa Greco-Slava; dell' altro la Slavo-Latina.
La varietä degli alfabeti non varia la lingua. Nella stessa lingua con carat-
teri Gerolimiani fu fatto scrivere da Teodoro ultimo Arcivescovo di Salona
il aalterio della, versione di S. Girolamo ducento, e piü anni prima, che pre-
dicar cominciasse S. Cirillo, come s' ha da manoscritti originali(k) del P. Rafaele
non solum Dalmatae, qui Graecorum religionem sectantur, sed et Rutheni,
seu Moscovitae, et Valachi hodie passim utuntur. Venetijs apud Nicolaum
Morettum 1595.
(h) Joan. Luc. Notae ad Eist. Presb. Diocl. pag. 439.
(i) Raphael Levakovich infra (k).
(k) Rectum illius tum sonum, tum usum ex psalterio, quinto ab hinc sae-
culo, hoc est anno Incarnationis Domiuicae millesimo ducentesimo vigesimo
secundo, Honorio Summo Pontifice, Friderico et Roberto Imperatoribus, rege
Hungarorum Andrea, Guuzello Spalateusi Archiepiscopo, a clerico quodam
Arbensi, Nicoiao nuncupato, characteribus glagoliticis in Charta membrana
transcripto, atque, ut ibidem dictus clericus Nicolaus praefatus est, ex alio
similiter psalterij, impensis et mandato Theodori, ultimi Salonitani Pontificis,
slavonica lingua manuscripto codice fideliter descripto assidua ejusdem lec-
tione didici. Quod quidem psalterium tribus circiter post annis quam missale
edideram, fei. record. D. Jo. Tomcus Maruavicius Bosnensis episcopus', de
bonis litteris, deque Illyrica natione optima meritus antiquitatis cognoscen-
dae gratia, ad menses aliquot mihi lustrandum, et si vellem transcribendum
commodaverat, ut dixi etiam in supradicto dialogo, disserens de litteris autiquorum
Illyriorum. Quis fuerit laudati psalterij auctor, quisve illud in linguam
slavonicam transtulerit, et illo volumine fassus sum, et hoc fateor me
certi aliquid non posse asserere. At verö lubens admiserim fuisse Hieronymum
nostrum, tum propter communem vulgo, et Ecclesiae lllyricae opinionem,
tum etiam propter omnimodam ejusdem cum fönte Hebraico, et Latina
Hieronymi ex Hebraeo versione concordiam. Quae vel hoc unum manifesta
convincit ratione, quisquis fuerit illius aliquando interpres,illum vel Hebraeam,
vel Latinam, vel utramque linguam perfecte caluisse necessario dicendum est.
Ejusmodi autem facultatis. et litteraturae virum non modo apud Illyricos, et
Slavos, sed ne apud Latinos quidem, neqiie ante, neque post aetatem praefati
Salonitani Archiepiscopi nuUum invenio, praeter Hieronymum, cujus dormi-
tionem obitus Theodori ducentis circiter annis sequutus est. Eo itaque libro
haec bona praecipue consecutus sum. Primum antiquum Slavonicae linguae
secutam
orthographiam : deinde legitimum quarnmdam litterarum usum : tum
certorum ejusdem linguae vocabulorum depravationem. Postremo plurimorum
psalterij, quod Romano insertum est breviario, locorum, quae discorda-
bant, ad vulgatae editionis exemplar accomodationem. Sed et ex calendario
illi libro annexo, caeteroram, et meum errorem agnovi, quo captus scripsi,
tum alia multa, tum paulo ante recensita nomina Georgij, Evangeliatae, Vi-