La Lukto de Joram - universala esperanto

disstretšis sin, kontenta esti malšardžita de sia
superflua vestažaro. Per ambaw manoj li glitfrotis
sian helbrunan robon kaj tiam ekpašis al la
tegmenta balustraro.
Kun mano sur la densa, nigra barbo, atente li
opservis la movidžadon tše la pordego kaj esplore
supred rigardis la šoseon al Jerixo.
Malsatete, kfazaw ne trovante kion li sertšis, li
skuis sian kapon kaj deturnis sin pli destred. Je
malpli ol unu štoneta distantso tše tiu flanko
staris la laborejo de lia sola najbaro, la helena
skulptisto Filok. Tiu estis džuste aliranta kaj Joram
salute gestis al li. Ankaw al la sykomorhoj,
la palmoj kaj terebintarboj en sia džardeno
deditšis la rabeno rigardon. Malrapide li direktis
sin nun al la mezo de la tegmento kaj klinis sin
super la apertažod por enflari la frešan lufton
super la fontano kiu šawme swarmis en la
interna korto, džis li fine sternis sin sur la
kusenojd de ebur-osta ripozokrefto.
Kfankam ankaw starante li faris dignan
impreson, en kušanta pozo li tamen aperis – pro
lardžidžo de lia plenkarna vizadžo kaj pliakra
pintidžo de lia peza nazo ankoraw pli impona kaj
li ankaw šajnis pli adža ol la oprogresinta
kfindekjarulo kiu li efektive estis. Postsignoj de
intensaj pensado kaj konsiderado kušis tšizitaj
en liaj frunto kaj bušotširkawo.
En vero Joram tšiam klopodis esti logika en
pensoj kaj agoj. El siaj tšiutagaj sadžumadoj li
ofte tiris en tuta sintsero konkludojn, kiuj konsternis
la aliajn majstrojn, kaj tion ankoraw pli
faris kiam li demonstris ankaw la kuradžon pro-
10