La Lukto de Joram - universala esperanto

homo.
La skulptisto komentsas babili pri sia lasta
artoverkažo, sia nova statuo, je kiu li jam de
semajnojn laboregas en horoj en kiuj li ne
apudestas Jesuon el Nazaret.
– “Silentu!! Silentu pri Li!” krias Joram, subite
ekpafante.
Filok staras momenteton konfuzita. Sed sian
taskon li volas plenumi, kaj denove li komentsas
paroli pri la Nazaretano.
Kfazaw pelate de risorto, la rabeno eksaltas:
– “Silentu! Silentu, mi diris! Tiu viro... tiu viro plu
ne regas sin mem!”
– “Hieraw mi vidis Lin; Li estas kiel tšiam:
granda, bela...”
– “Granda tšu!?” kriegas Joram. “Tšu li estas pli
granda ol Redžo David? Tšu Li povis egzisti avan
David!?
– “Avan David? Mi povus tion kredi, se Li asertus
tion. Kaj vi? Aw tšu vi ree donos al tio simbolan
signifon? Kial do tia eksito, Majstro?”
– “Tsi! Ax, tsi kapablas kredi je tšio ajn, tsi
sendia pagano! Mi, mi kredas je la Unusola Dio!
Kaj Li mem, tsetere, Li mem, awskultu, kredas
same. Kaj spite tion Li pretendas sin... la Eternulo!!
La Eternulo! Komprenu tion, se tsi povas.
Tšar simbolan eksplikon mi plu ne trovas! Ne, ne
trovas. Kia arogantego! Ax! Ax!... Mia kapo; mia
kapo! Dži estas en kirlo kaj tawzo. Kial Li proklamas
tiajn fiažojn?! Kial? Li, džis nun tiel verama!
Tiel verama en tšio. Tiel alta en miaj okuloj.
Tšu lia menso do tamen narkotatis? Tšu la triumfa
suktseso tše l'ofitsiala eniro naskis en Li
151