La Lukto de Joram - universala esperanto

la antawkorton de la virinoj dis-de tiu de la
paganoj. Du junuloj, Timon kaj Irad, kiuj
konsideras sin liaj lernantoj, unuaj ekkawras
antaw li. Poste alproksimigas sin aliaj lernemuloj,
plurparte Galilujanoj, inter kiuj ankaw Izboret
kaj Zamlex. Unu inter ili, tutfremdulo por la
instru-isto, pašas antawed:
– “Rabi, diru, kio estu la devo de la Mesio rilate al
ni?” li flustras. Post tio li denove trankfile lokizas
sin inter la awskultantoj.
Joram klinas la kapon kaj tserbifas. Neniam oni
trudis al li tiel spetsian temon. Tamen li ne estas
ofendita. Tiuj-tši homoj ja žuse esperis helpon de
'sia' Mesio, kaj tiu ne aperis.
Tšu li parolu kiel hieraw al Izboret kaj Zamlex?
Jes, tiel li faru.
Trankfil-tone, per skribotekstoj kaj tsitažoj el pli
fruaj majstroj – kiuj tiam rikoltis malmulte da
suktseso, li stias – analizas li la promesojn pri
la Mesio. La awskultantoj šajnas mirigitaj, sed
silentas. Ju pli antawed galopas la instruisto kaj
ju pli klare trabrilas la konkludo, des pli tamen
ardetas la okuloj tširkawe.
– “La Mesio povas esti savanto el stato de
frudomistso kaj de sklavetso sub demona
potentso, džis stato de nova” amiketso kun
Jehovo, nia Redžo.
Oni flustras en la rondo. Iu ekstaras indignite kaj
iras for, sed li baldaw revenas kun kolere mienantaj
amikoj.
– “La Mesio povus esti sendita por levi nin el mallumaj
malveroj al la lumo de Vero,” dawrigas Joram.
30