La Lukto de Joram - universala esperanto

– “Filok!” elkrias ši. “Tšu tio... tšu dži estas mi!?”
– “Kion vi do pensas?” džoje mienegas li.
– “Filok, kiel vi povis!” fušparolas la knabino,
dum rudžo farbizas šiajn vangojn.
– “Kiel mi povis, Edisa? Per miaj tšiziloj, per miaj
marteloj. Tšiu trajto de via vizadšo sidas en mi
tiel solide kaj profunde, ke prosperis al mi sen
via tšeesto.”
Edisa staras perpleksa. Sed subite venas io en
šiad memorod:
– “Filok, Filok!” ši murmuretas. “Tio... tio estas
mal-permesita! Jehovo diras: «Vi ne faru al vi
tšizitan bildon kaj vi...”
– “Edisa, mi ne estas Hebreo!”
Timo superfluas non Edisa. Ši dreenidžas kfazaw
pro io nepura, malfermas la pordon, kaj
rapidegas ekstered.
Per šantselaj pašoj kaj kun klinita kapo ši surtretas
la džardenon de la patro. Neatendite ši
staras antaw viro: Jadus. Kfazaw pro fantomaperažo,
ši eligas krion. La junulo strabas al ši,
malbonawgure, jen grimatse, jen fiafable. Fakte
perfidas lia mieno tion kio movidžas en la koro de
Jadus. Li stias ke la moroj malpermesas al
Hebreo, etš pli al Hebreino, transiri la sojlon de
pagandomo; tial lia malbona humoro. Li stias
ankaw ke Joram, šia patro, severe aplikadas la
Ledžon. Sed Jadus pertseptas ion kroman: la
ritša filjino de lia mastro iom maltro okupas sin
pri li, law lia gusto. Kaj tiam-tši sin prezentas
okazo por gajni influon je ši, por šuldigi šin al li!
– “Kion diros la patro?” demandas li kun malfatsile
kašebla grimatso de ruzo kaj tamen kun ri-
112