La Lukto de Joram - universala esperanto

– “Tšu mi, Filok? Mi?”
– “Jes, ankaw vi! Ankaw vi kredas je Lia superhometso.
Mi vidas tion en viaj okuloj, mi awdas
tion en via votšo! Nu, jam diru al mi ke ankaw vi
kredas, Edisa!”
– “Pri tio kion kredas vi, Filok, kion kredas vi...
tšu mi povas dubi? Sed Filok, ne diru tion al mia
patro, neniam tion diru! Mi timas ke li malbenos
min kiel paganinon, kaj sendos min for kiel
malfidelan al la Ledžo. La patro ne kredas, Filok!”
– “Mi stias, Edisa, via patro estas vidante blinda,
ve! Fiks-ideoj detenas lin. Kaj tamen estis liaj
propraj paroloj pri spirita revividžo, kiuj gvidis
min al ekvido de la interna beletso de tiu Homo
kaj al avansento pri tio kio Li estas... Sed mi ne
volas disigi vin de via bona patro; mi ne volas ke
li malbenu vin. Mi silentos. Mi stias ke mi
intsitegas la rabenon per mia bildoskulptado.
Sed tšu mi kapablas lasi tion kion mia tuta
naturo postulas de mi? Rigardu, vi prave parolis;
novan bildon de la Viro, kiu estas dio, mi volas
krei. Sed mi ankoraw ne kapablas. Pro tio mi iros
for. Trovi la Nazaretanon. Kontempli Lin dum Liaj
miraklofaroj kaj tiam bildigi el štono tia kia Li
estas. Ho, se mia verkažo povus suktsesi, Edisa!
Kiel volonte mi montrus džin al vi!”
Jam en la posta tago Filok plenumis sian
intentson. De-sur la teraso lin postrigardis Edisa.
Li ekiris survoje al Jerixo kaj li portis sian purpure
brunan mantelon.
119