La Lukto de Joram - universala esperanto

Rakontu al mi, kiel estis Lia morto?”
La juna viro mallevas sian kapon penseme,
kfazaw li volus vive repentri al si la stsenon sur
Golgota.
– “Tutan la protseson antaw Antonia mi tšeestis,”
komentsidžas lia rakonto. “Tutan la vojon, kiun
Li trastumblis kun la pezegaj traboj, džis la
Kranio-Monteto. mi pašis en Lia proksimažo.
Dum tri horoj mi staradis mal-fore de Lia krutso
kaj ne povis deturni la okulojn. Mi diras al vi,
Rabi, tiele ne mortas homo, tiele povas eniri la
morton nur iu dio. La kondamnon kaj
skurdžadon, la insultojn kaj batojn Li firmavole
toleris, la kruts-iron Li faris kun plena volonto!
La morton mem Li aktseptis sindone. De
amaretso aw elrevidžo neniu spuro. Tiu
longadawra suferego solidigis en mi la
konvinkon, ke Li intentse lasis butši Sin, butši
kiel oferšafidon. Ja nur unu vol-ago de Li, unu
gesto, kaj tuta tiu horora turmento estus
forvišita! Iu interna mistero pušis Lin tsedi la
venkon al tiuj malnobluloj. Tiel mi pensis kaj repensis.
Tšiumomente mi atendis demonstron de
Lia potentso. Sed tiu miraklo ne manifestis sin.
Aw tamen, dži manifestis sin: Lia morto mem
estis plej forta mirigažo, kaj la naturo kunsuferis,
kiel tšiuj spertis. Ne petu de mia klarigon, tšar mi
ne povus tiun doni. Sed en la koro mi sentis, mi
stiis, ke la Altetsa Estulo tie je la krutso libervole
kaj pro amo rezignis je Si mem, obeante al iu Supera
Potentso, kiun mi ne konas.” Filok silentas
kaj kfazaw en trantso rigardegas en la spatsod.
Kun klinita kapo Joram awskultis kaj nun
191