La Lukto de Joram - universala esperanto

128
Malkovro
Jadus estas elrevidžinta. Lia espero swati non
Edisa aw almenaw interesigi šin, montris sin
vana. Dum tiu bela longa tempo ke šia patro
forestadis, li nenion atingis, nenion! Etš malpli:
ši lin evitegas; plu neniu dubo – raka! Ne
gravas šia fipersono! Kiom ši ja valoras? Sed la
komertsejo de Joram, vidu, ke dži povus gliti el
liaj manoj, tio jam estus la plej katastropfa
sufero, kiun la Tšielo povus transsendi al li, kaj
kiu tšagrenus profunde ankaw lian patron.
Nun Jadus vokatis de la mastro por kontroli la
kontojn de lia administrado dum la lastaj semajnoj.
Jen almenaw brilas esperiga sunradio sur
lia vojo. La juna viro tsertas ke ne unu Draxmo
estas diskutebla. Tiu fakto povus influi la monavidan
komertsiston sufitšagrade por riski fari
edzidž-proponon en unu el la sekfontaj tagoj.
Sufitše malvarme Jadus aktseptatas de la
mastro. La fajrero de malfido kontraw la patrod
intsitis Joram ankaw rilate la filjon. Sed ju pli
oprogresas la detal-analizo de la transagoj, des
pli afable Joram ridetas al sia komizo. Mankas
etš ne la valoro de kupruma monereto je la finkalkulo.
Joram estas kontentega.
– “Jadus, vi meritas plej grandan lawdon!” li gaje
krias al la junulo. “Propra filjo ne povus administri
miajn aferojn kun pli da diligento kaj honesto!
Je la Templaj Trezoroj, oni ne diros ke Joram
lasas sen rekompentso bonan servon al li