La Lukto de Joram - universala esperanto

Malrapide nur lia vizadžo malstretšidžas. Li
pripensas: «David – en perfekta submetidžo al la
Mesio – David alparolas la Mesion kiel sian
Sinjoron! Sinjoro, Kiu tiel devis egzisti avan ol
David kaj antaw Kiu la profeta redžo humiligis
sin. Tiu Sinjoro... estas Jehovo! Kaj la Mesio...
tšu Dio mem!?
Silente kaj mute Joram staradas. Senmove
staradas ankaw la publiko. Senparole forštelas
sin la Farisajoj.
– “Ve al vi, šajnigantoj! Ve al vi, blindaj gvidantoj!
Ve al vi, blanke kalkizitaj tomboj!”
Džis sepfoje ripetate Joram awdas tiun
kondamnon el la bušo de la Instruanto. Dži
travibras liajn ostaron kaj medolon, igas lin
frosta kaj senspira. Liaj gamboj preskaw tsedas.
Kfankam la severa admoninto jam foriris,
ankoraw restas tie Joram, kfazaw fulmfrapita.
Apudege li ekawdas sian nomon. Estas Sarea kiu
ankaw staras tie kaj rigardas lin kun mokesprimo.
– “Nu Joram? Vian plej frešan opinion pri li?”
Joram revenas al realetso. Li deturnas sin senparole.
Kun dolortrajto sur la vizadžo kaj la
kapon klinite, li foriras lante. Sarea moke
subridas.
148
El la džardeno Edisa vidas sian patron reveni
hejmed. Ši ektimas, rimarkante lian turmentitan
vizadžon. Li aspektas preskaw kiel dormiranto,
nekontsia pri si mem. Kfazaw awtomate li iras