La Lukto de Joram - universala esperanto

la bildod. Idolano ne povas esti bona homo! Tšu
jes? Kiel Filok kuradžis diri «kara Edisa»? Pagano
ne rajtas diri ion tian al mi. Ankaw ne...
bona pagano. «Kara Edisa» vi diris, Filok! Al mi
tremetas en la koro. «Kara Edisa... ” sonis tiel
bele el via bušo. El via bona bušo, kara Filok.
Kion mi diras? Kara Filok ? Mi estas juda knabino.
La Ledžo al mi nepre ne permesas, mi kredas,
diri al gojo: «kara Filok... kara Filok”.
Malantaw la vilao vagas servistino, sertšante. La
revantaj okuloj de Edisa sekfas šin. Tiam la
knabino realigas al si, ke estas Misax. Kion
sertšas tiu?
Edisa plene elpašas el la tendod. Tuj ekvidas šin
la servistino.
– “O, tie vi estas!” ši elkrias. “Tie mi ne sertšus
vin, mastrino. La sinjoro patro atendas vin. Tšu
ankaw vi nun lodžadas en festokabano? Virinojn
oni tamen ne devigas al tio!”
– “Tiu ino nenion stias pri mia vizito tši-apude,”
pensas Edisa. Mute ši preteriras la domaninon
kaj salutas sian patron en la tsentra tambro.
Joram sidas sur tona benko apud la fontano,
kiu nun pro la doltša awtunvetero ne šprutsigas
sian malvarmetigan vatron.
– “Tšu vi vidis la rabenon, la Nazaretanon,
Patsjo?” demandas la knabino.
– “Kiel vi diras, Edisa. Li estis nedireble sortša.
Tiamaniere neniam parolis etš mia eminenta
maljuna instruisto. Mi, jam de multaj jaroj klari-
57