La Lukto de Joram - universala esperanto

– “Al Infero li iru!”
– “Forpelu lin piedbate el la mondo!” Tiun-tši
afablažon hurlas Sarea.
La kondamnaj krioj terurigas non Joram, kiu ekkuras
al la kriatšantoj.
– “Estas justulo!” li flugas kontraw tšiud el ili.
– “Li fikuradžis nomizi sin egalulo de Jehovo!”
mordas la pinta masko de Sabinti.
– “Filjo mem de Dio!” emfazas Kajafa.
– “Metafore!” interšovas Joram, sed la tumulto
dronigas lian provon.
– “Kiu lasas adoradi sin!”
– “Kiu instigas al idolkulto!”
Nun la tšefpastro levas ambaw manojn, petante
silenton.
– “Sufitše!” li ordonas. “Oni alkonduku la kulpigiton!”
Je tio li suriras impone la prezidan
podion.
Skriboklarigistoj, Farisajoj, Sadukanoj, kaj
Prezbyarxoj, tšiuj ekokupas siajn lokojn por la
solena protseso.
– “Jen li!”
Tšiuj okuloj akompanas la arestiton. Okuloj kun
malšato kaj fiplezuro. Okuloj kun timo antaw la
eventala vendžogesto. Okuloj ankaw kun admiro
por tiu trankfila, solena, sentima, kaj digna
figuro. Regas silento, dum la šnurligito ekstaras
frunte al la tšefpastro.
Tremante pro interna furietso, pale kaj lante la
prezidanto levas sin de sia tronsedžo:
– “Mi žurligas tsin per Dio la Vivanta, ke tsi diru
al ni, tšu tsi estas la Mesio, la Filjo de Dio!”
spasme artikulas lia bušo.
177