La Lukto de Joram - universala esperanto

Multaj homoj, kiuj timas la Konsilianojn, forlasas
la platson. La Nazaretano postsekfas ilin kaj
promenas direkte al la Olivmonto, kie li havas
sian awtunfestan tendon.
Štono enflugas la vendejon de Joram. Vivanta
štono. Sarea.
– “Joram!!” vokegas li ordone.
Irad estas en la butiko. Ankoraw du komizoj, prizorgantoj
de la ritša stoko, tšeestas. Ili staras
perpleksaj antaw la impertinenta sintrudanto en
egzegezista mantelo, antaw la sono de lia votšo
kaj la devigo en dži. Unu momenton nur; tiam ili
flankas non Sarea. Irad saltas antaw liajd
piedojd. Ili rigardas kun brïl-okuloj. Elpušitaj
lipoj. Pugnigitaj manoj.
– “Joram!!” denove bojas la perfortulo.
Pugnoj malfermas sin. Manoj volas ekkapti. Tšu
tiu vireto estas freneza?
– “Rabi Sarea?” La votšo sonas malsevera. Joram
flanked šovas la kurtenon, kiu servas kiel dispartiga
drapiražo por la salona ejo, kaj sin
montras.
Irad jam estas pušita en angulod. Per grandaj
pašoj Sarea alpafas sin. La servistoj sekfas lin.
– “Honorinda kolego de la Synhedro,” diras
Joram sen eksito, “mi salutas vin. Benegita mia
domo, kiu povas ritsevi vin. La beno de Jehovo...”
Sarea jam staras malantaw la kurteno. Kiel
saluton li ne estas bondezirinta patson al tiu-tši
domo. La posedanto donas signon al la servistoj,
67