La Lukto de Joram - universala esperanto

Galilujano taksas proksima la momenton en kiu
li kun siaj amikoj en la Partio de Liberetso kaptos
la potentson. Miaj karaj kolegoj, tion ni nepre
malhelpu! Nur unu rimedon: eksekuto, la
eksekuto de krimulo! Ni devas kapti lin kaj tiam
devigi la Romenojn kondamni lin kiel ribelanton.
Finite, xalaz! Kiu konsentas, tiu ekstaru!
Nur tri inter la tšeestantoj restas sidantaj: Joram,
Nikodem, kaj Josef el Arimathea. Pro timo je
mistrakto aw elpelo, tiuj tri rabenoj forlasas la
konsiliejon.
Hurlado kaj malbenado eksplodas dre iliaj dorsoj.
Kune ili hast-fudžas el la Templo, rapidas tra la
Šafpordego kaj sentas sin resekurigitaj nur post
kiam ili supred iris al la domteraso de Joram.
Apenaw estas ili sidigintaj sin, aw jen supred
sturmas iu la štuparon, štupojn triope – Filok.
– “Rabi, mi tšeestis! Tšu vi stias kio okazis!?”
krias la junviro ardaplene. “Ho, mi petas
pardonon!” li postediras al la unuavide ne
rimarkitaj kunuloj de Joram. “Sed mi spektis, mi
estis surloke!”
– “Saluton al tsi, Filok, post tsia longa foresto.
Sidigu tsin. Kaj rakontu al ni. Tšu temas pri la
revivigo de tiu Betaniano?”
Filok ignoras la inviton kaj staras plu, nerveme:
“Vi jam stias? Morta li estis, kaj nun li ree vivas!
Via Mesio, via Dio redonis al li la vivon!!”
– “Tsi ritsevis fortan impreson, Filok.”
– “Impreson? Impreson! Jes, mi ritsevis
impreson, impresegon! Nun mi devas tšizadi!
Nun mi devas eklabori!” Filok duone turnas sin,
ekante for.
139